Bölüm 6

55 11 11
                                    

                                                                                                       KEYİFLİ OKUMALAR...



        Çok fazla kalabalık olmayan sergiye geleli çok kısa bir zaman olmuştu. Hector o kadar zarif bir adamdı ki içeri girdiğimizde çantamı ve kabanımı nazik bir şekilde alıp sergiyi rahatça dolaşmam için ellerinde taşımıştı tüm gün, bu harika adam sanattan o kadar iyi anlıyordu ki resimlerin hepsini tek tek inceleyip yorumladığında onun bakış açısına hayran kalmıştım.

Serginin yarısını gezmiş olacaktık ki Hector telefonunu alıp gelen mesaja baktıktan sonra ''sonunda gelebildi ''diyerek yüzünü kapıya doğru döndü. Neden böyle yaptığını anlamak için bende onunla aynı yöne döndüğümde karşıdan bize doğru gelen Rex'i gördüğümde, heyecanla ''bu Rex'' diyebildim sadece. Rex yüzündeki kocaman gülümsemesiyle yanımıza geldi.

 Hector onu gördüğüne çok sevinmiş halde ''işte sanattan anlayan kişide sonunda aramıza katıldı.'' dedi Rex'in omuzuna dokunarak, Rex ise Hector'ı belinden kavrayıp sıcak gülümsemesiyle karşılık verdi dostuna, bense onu gördüğüm için hem şaşkın hem de çok mutluydum. Nihayet bana bakan gülen gözlerine tebessüm ederek ''seni gördüğüme sevindim Rex '' diyebildim.

...

Serginin kalanını birlikte gezip oldukça keyifli vakit geçirmiştik. Onlar son resmi yorumlarken bense arkalarından harika görünen bu adamlara bakıp ilk kez kendimi bu kadar mutlu hissediyordum. Sonunda sergi gezimiz son bulmuş ve galeriden dışarı çıkmıştık. Ben gecenin sonuna geldiğimizi düşünürken ,Rex ''bu harika sergi gezimiz bittiğine göre, birlikte yemek yiyebiliriz artık '' dedi bana bakarak, Hector hiç düşünmeden '' bende bunu ilk kim söyleyecek diye düşünüyordum.'' dedi ufacık çocuklar gibi gülümseyerek, sonunda yemek yiyeceğimiz mekanı belirleyip ( Hector'ın ısrarıyla İtalyan mutfağına gidiyorduk.) yola koyulduk. Nihayet restorana gelmiş siparişlerimizi vermiştik...

Tüm gece birlikte keyifli sohbet ve gülüşmeler eşliğinde yemeklerimizi yemiştik. Bu yaşıma kadar çok fazla dışarıda kalabalık eşliğinde yemek yemiştim fakat hepsi ya iş yemeğiydi yada katılmam gereken davetlerdi. Hiçbiri böyle samimi ve ailemle vakit geçiriyormuş hissi vermezdi ve bu yüzden bu gecenin bitmesini hiç istemiyordum. Yemekten sonra kahvelerimizi alıp birlikte biraz yürüyüş yaptıktan sonra, saatinde geç olmasıyla birlikte beni evime bıraktıktan sonra vedalaşıp yanımdan ayrıldılar. Bu gece rahat bir uyku çekecek olmanın huzuruyla üzerimi değiştirip erkenden uyudum.

Ertesi güne oldukça dinç bir şekilde uyandım. Telefonumu elime aldığımda ekranda Hector dan gelen bir bildirim olduğunu gördüm. Dün gece Rex ve Hector'la sosyal medyadan birbirimizi takip etmeye başlamış ve birbirimizin numaralarını almıştık. Artık istediğim her an ulaşıp konuşabileceğim birilerinin olduğunu anımsamak yüzümde tebessüm oluşmasını sağlamıştı. Merakla gelen mesaja baktığımda dün gece birlikte çekindiğimiz fotoğrafın altına ''günaydın uykucu '' diye not düşerek bana iletmişti Hector. O kadar güzel çıkmıştı ki fotoğraf Rex'in kadrajından, bundan sonraki tüm fotoğraflarımı ona çektirebilirdim. Bense içtiğim kahvenin fotoğrafını çekip ''uykuyu sevdiğim doğrudur'' diyip mesajın altına gülen surat emojisi de ekleyerek Hector'a gönderdim.

...

7 YABANCIHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin