"သားထက်တို့ပြန်လာပြီလား..."
"ဟုတ်အန်တီ..ဝယ်လာတာတော့အစုံဘဲ""
"ထမင်းစားဖို့အဆင်သင့်ဖြစ်ပြီ...
စားကြရအောင်လေ..အသီးတွေကိုဇင်ဇင့်ကိုပေးထားလိုက်"""
"ဟုတ်""
သာထက်နဲ့ဝေယံသစ်သီးဝယ်ပြီးပြန်လာတော့ ထမင်းစားဖို့အတွက်ပင် အကုန်အဆင်သင့်ပြင်ထားပီ့းလေပြီမို့ ဝယ်လာသည့်ပစ္စည်းတွေကို ဇင်ဇင့်ဆီပေးကာ
ထမင်းစားခန်းသို့သာ ဝင်လာလိုက်တော့၏။
"ဟင်းတွေကတော့ စုံလင်နေတာဘဲဗျို့""
"စုံရမယ်လေ..မေမေကသားတို့အကြိုက်တွေအကုန်ချက်ပေးထားတာ""
အန်တီ့ရဲ့စကားကို ထောင်ခံမှုပြကာ စားပွဲဝိုင်းတွင်ဝင်ထိုင်လိုက်၏။အန်တီကစားပွဲထိပ်ဆုံးမှာနေရာယူပြီး ညီလေးနဲ့ညီက သူနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်နေရာမှာဖြစ်လေသည်။
ယံကတော့ သူ့ရဲ့ဘေးမှာသာ ကုပ်ကုပ်လေးထိုင်နေသည်။ပိစိ လေးကတော့ညီနဲ့ညီလေးရဲ့ကြားမှာ ခုံတစ်လုံးချ၍ ထမင်းစားရဖို့အတွက်သာ စိတ်အားထက်သန်နေ၏။
"ကဲကဲ...လူစုံပြီဆိုတော့စားကြရအောင်လေ""
"သမီး...ဖေဖေ့ဆီလာပါလား..မန်မန်ခွံ့ကျွေးမယ်လေ""
ဇွန်ပြောတော့ သမီးလေးက နှုတ်ခမ်းလေးဆူ၍ ခေါင်းကိုခါယမ်းပြ၏။
"ယာယာ ဘာသာချားချင်ရို့""
"မရဘူးလေ...ပေကုန်မှာပေါ့သမီးရဲ့...
လာဖေဖေ့ဆီ""
"ရာဘူးချို""
"ယာယာ..""
ဇွန်ဆက်ပြောဖို့ပြင်တုန်းမှာပင် ဘေးမှလူက
ဇွန့်ကဲ့လက်ကိုဆုပ်ကိုင်ကာ မျက်လုံးချင်းဆုံစေ၏။
"ထားလိုက်ပါသော်ရယ်...သမီးဘေးမှာကိုယ်ရှိနေတာဘဲ...သမီးက သူ့အားသူကိုးချင်လို့နေမှာပါ""
"ဒါပေမဲ့..."""
"သော်...""
"အွန်းအွန်း....."
ဇွန်လည်း...ထိုလူစကားတွေကိုမသိစိတ်ထဲကပင်နာခံမိသွားသည်။အိမ်မှာလည်းတခါတရံ
သမီးဘာသာစားတတ်ပေမယ့် ကလေးဆိုတော့ အနည်းငယ်ပေပွနေတာမျိုးရှိတတ်တာမို့ စိုးရိမ်မိခြင်းသာ...။ထို့နောင့်စူပုပ်ပုပ်လေးဖြသ်နေတဲ့သမီးငယ်ဘက်ကိုလှည့်ကြည့်ကာ
VOUS LISEZ
"Love Servant"(On Going)
Fantasyအချစ်က အဆိပ်တစ်ခွက်ဖြစ်နေခဲ့ရင်တောင် ပျားရည်အမှတ်နဲ့ကျွန်တော်ကတော့ သောက်သုံးနေမိအုံးမှာဘဲ။
