Behice

Selamün Aleyküm 🤍

Bu bölümü Çağan'dan dinleyeceğiz 👑

İyi okumalar 🕊️

Çağan🕊️

Okulun bahçe kapısından girdiğimde çantamı koluma taktım. Test kitapları bayağı ağırlık yapıyor.

Başımı kaldırdığımda yanından geçtiğim birkaç kişinin bana odaklandığını fark ettim. Bu durum tuhafıma gitse de önemsemedim. Gözlerimi bahçede gezdirdiğimde bankta oturan iki kızdan biri yanındakini uyarıp beni işaret etti. Ve alt sınıflardan bir grup erkek bana bakarak konuşuyordu. Kaşlarımı çattım. Neler oluyor?

Okula girdim. Merdiven basamaklarını çıkarken dışarısı gibi içerisi de aynıydı. Ben ne yaptım?

Sınıfın önüne geldiğimde vakit kaybetmeden içeri girdim. Çoğu kişi gelmişti. Sınıftaki bakışlar bana döndüğünde gözlerim Behice'yi aradı. Elinde telefonuna bakıyordu. Sınıfta olması içimi rahatlatırken duyduğum sesle duraksadım.

"Çağan hiç söylemiyorsun da bize."

Doğa yanıma geldiğinde kaşlarımı çattım. Herkesin elinde neden telefon var?

"Okulda neler oluyor? Herkes tuhaf bugün."

Gözlerim Behice'ye gittiğinde bana doğru geldiğini fark ettim. Yanına ilerledim.

"Günaydın." dedi gülümseyerek. Gülümsedim.

"Günaydın. Bir sorun yok değil mi?" dedim tepkilerini ölçerken. Gözlerinin altındaki kıvrımlar beni huzurlu hissettiriyor.

"Behice'ye yaklaşma." dedi Kutay sinirle. Kaşlarımı çattım. Dudaklarımı aralayacağım vakit Behice'nin sesiyle duraksadım.

"Çağan hani dün açılış için şarkı söyleyeceğinden bahsetmiştin ya..."

Yanıma gelip telefonu benim göreceğim şekilde tuttu. Dün açılışta şarkı söylerken biri beni kayda almış olmalı. Cep telefonundan çekilmiş bir video.

"Ben de YouTube'da gördüm. Sınıfın söylediğine göre diğer sosyal medyalarda da yayılmış. Sanırım çok kalabalıktı orası. Birçok kişi seni kayda almış." dedi düşünceli hâlde. Şimdi mesele anlaşıldı.

"Ben de şimdi görüyorum. Başta heyecanlansam da şarkıyı söylemeye başladığımda her şey yolunda gitti." dedim gülümseyerek. Gülümsedi.

"Ben sana söylemiştim. Çok güzel söylemişsin. Çok sevindim senin adına."

"İyi ki varsın." dedim birden. Öyle güzel gülümsüyordu ki gözlerimi ondan ayırmak istemiyordum.

"Senin haberin var mıydı?"

Gülümsemesi silinirken başını çevirdi benden. Duraksadım.

"Evet. Bir sakıncası mı vardı?" dedi Behice ciddiyetle. Sınıfta kavga olduğu günkü gibi bakıyordu. Bakışları sertti. Kendini savunmasına hayran kalıyorum.

"Biliyor musun Behicecik? Ben size hâlâ inanmıyorum. Bence kendini fazla kaptırma sen."

Kaşlarımı çatıp Doğa'ya döndüm. O sırada Behice'nin umursamaz sesi geldi kulağıma.

"Biliyor musun Doğa? İster inan, ister inanma. Kendin bilirsin. Senin kafanda kurduğun o saçmalıklar gerçeği değiştirmiyor."

Gözlerimi Behice'den ayıramazken bana dönmesiyle yutkundum. Allahım onun kalbi banden razı mı? Biz mutlu olacak mıyız?

Acıyan gözlerimi kaçırıp tekrar yüzüne baktım. Hafif pembeleşmiş yanaklarıyla bana bakıyordu. Gözlerinin altında oluşan kıvrımlarla gülümsedim.