Behice

Anne🕊️

Selamün Aleyküm🤍

Bu bölümü Kutay'dan dinleyeceğiz.

İyi okumalar🕊️

Kutay🕊️

"Yemek hazır."

Yatağıma biraz daha sinip galerideki gereksiz fotoğrafları silmeye devam ettim. Babamla ilgili bütün fotoğrafları silerken annemle çekildiğim fotoğrafa takılı kaldı gözlerim. Annemin saçlarından bir tutam alıp başıma bıraktığım fotoğraf. Gülüyorduk. O gün anneme saçımı uzatıp tarz yapsam mı diye sormuştum. Annem benim düşüncelerime saygı duyardı. Ama babam aksine katıydı. Hep kendi istediği olsun isterdi. Derslerime karıştığı gibi. Okul birincisi olmamda tartışmasız onun etkisi var. Başarı babama ait.

Kapının tıklatılmasıyla başımı kaldırdım. Annem başını uzattığında mutlu hâliyle gülümsedim.

"Yemek hazır. Tıkıldın odaya."

"Babam geldi mi?" dedim umursamazca. Durgunlaştı. Yapacak bir şey yok, sevmiyorum. Annem anlıyor ne de olsa beni.

"Gelmedi. Geç gelecekmiş bugün."

İşte bu iyi haber. Telefonun ekran kilidini kapatıp yatağa bıraktım. Yataktan kalktığımda annemin neşeli sesini duydum.

"Baban gelmeyecek deseydim, daha kolay olurmuş."

Takılıyordu bana. Üç kişilik çekirdek ailemizi mutlu görmek istiyordu. Yanına geldiğimde annemin omuzlarına sardım kollarımı. Çok güzeldi kokusu. Hiçbir yerde yok bu koku.

Aklıma gelenle biraz daha sarmaladım kollarımı. Doğa ile iş birliği yapıp Behice'yi kenara çektiğim o gün yakın olmuştum Behice'ye. İlk defa o kadar yakınlıktaydım. Onun kokusu da annem gibi başkaydı. Keşke ona uzun uzun sarılabilsem. Sanki ona sarıldığımda daha güçlü olacağım ve bütün sıkıntım gidecek. O çok özel biri. Başka. Çok başka.

Ama Behice, Çağan'ı seviyor.

Annemden ayrıldım yavaşça. Başını kaldırdı. Gözlerime baktı bir şey arar gibi.

"Ailesi hep kavga ederdi, bundan öyle baban. Geçimsiz, sıkı yetişti. Ne derse takılma."

Annem babama üzüldüğümü düşünerek beni teselli ederken gülerek konuştum.

"Gerçekten geçimsiz."

Kolumu annemin omzuna atıp göz kırptım. Gülümsüyordu.

"Ne pişirdin bize?"

...

Sınıfa geçtiğimde neredeyse doluydu. Gözlerim Behice'nin sırasına kaydığında yüzündeki gülümseme eşliğinde bir yöne baktığını gördüm. Nereye baktığını bilsem de döndüm o tarafa. Çağan kasıntısı vardı. Gülüyordu o da. Güler tabii. O gülmeyecek de ben mi güleceğim?

Sinirle çantamı sıraya fırlatıp sırama geçtim. Ellerimi başımın arasına alıp dirseklerimi sıraya yasladım. Keşke bazı şeyleri önceden fark etseydim. Boş kızlarla oyalanmak yerine Behice olurdu hayatımda. Belki şimdi daha iyi hayatım olurdu.

"Ne oldu Kutay? Sinirlisin bugün."

Okan'ın kulağımın dibinde konuşmasıyla başımı kaldırıp umursamazca ona döndüm.

"Bir şey yok. Sınav hangi saatti?"

"Bu saat. Valla çalışmadım. Kopya verirsin değil mi?"

"Bakarız." deyip kestirip attım. Orta sırada en önde oturuyorum. Başımı kapı tarafındaki en ön sıraya çevirdim. Çağan kasıntısı önündeki kitaba bakıyordu dikkatle. Gözlerimi devirip önüme döndüm. Behice'nin ona olan güzel bakışlarını yakaladıkça canım sıkılıyor. Keşke Behice'yi yokluğunda fark etseydim. Çağan yerine ben olurdum.