Behice

Sevmek🕊️

Üzülmeyeceğim. Beni üzmelerine izin vermeyeceğim. Ben annem ve babamın kızıyım. Çok güçlüyüm ben. Babam için güçlü duracağım. Kendim için güçlü duracağım. Ben Behice Çevik. Bu dünyada sadece ben ve Rabbim var.

Annemi seviyorum. Babamı seviyorum. Dedelerimi, anneannemi, babaannemi seviyorum. Çok-

"Günaydın."

Duyduğum sesle gözlerimi aralayıp başımı kaldırdım.

"Seviyorum. Hı?"

Kocaman açtığı kahverengi gözleriyle bana bakıyordu. Sertçe yutkundum. Aklıma gelenle yanaklarım ısınırken gözlerimi sıkıca kapatıp açtım. İfadesi yumuşadı ve gülerek başını çevirdi. Ben hiç bu kadar utandığımı hatırlamıyorum. Ne oldu bana?

"Ben... Yani sen yanlış anladın. İçimden konuşuyordum ben." dedim telaşla. Biraz daha gülüp ciddi hâle büründü. Ben gülmüyorum ama. Utandığımın farkında değil mi?

"Tamam anladım ben. Sadece... Yani garip bir olay yaşadım. Şoka girince öyle gülmüş bulundum. Beni sevmediğini biliyorum yani bana söylemediğini..."

"Hayır." diye itiraz ettim. Kaşlarını hafifçe çattı. Ne diyecektim ben?

"Yani durup dururken niye sevmeyim ki seni. Yani bir kötülüğün olmadı bana. Sevmiyorum derken yani sanki nefret ediyormuş gibi değil."

Yüzünde beliren gülümseme ile başını eğdi. Yine mi gülüyor? Ne dedim ki şimdi ben?

Stres oldum ben.

"Hem neden sevecekmişim ki seni? Daha dün gördüm."

Kapıyı açıp girdim sınıfa. Sınıftaki gözler bana döndüğünde omuzlarımı dikleştirip kısa nefes çektim içime. Aynen böyle devam et Behice.

...

"Hayvanları korumak, kendimizi korumaktır aslında. Sorumluluklarımızı düşünmeliyiz."

Rasim hoca gözlerini sınıfta gezdirdi. Bakışları bende sabit kaldığında duraksadım. Gülümsüyordu.

"Behice kızım, bu konu hakkında ne söylemek istersin?"

Sınıftakiler bana döndüğünde biraz gerilirken yavaşça yerimden kalktım. Hayvanları düşündüm. O an aklıma bir şey geldi. Heyecanla yerimde kıpırdanıp gülümsedim. Gözlerimi Rasim hocaya çevirdiğimde memnun hâlde bana bakıyordu. Nefes alıp verdim.

"Hocam, benim annemle babamın bir köpeği varmıştı. Babam sürekli anlatır. İsmi Sevimli. Birlikte koymuşlar ismini. Annemin dayısı hediye etmiş doğum gününde anneme. O zamanlar benim yaşımdaymış annem. Şimdi Sevimli'nin yanımda olmasını isterdim. Çünkü babam anneme ona sevdiğini söylerken Sevimli de varmış yanında. Demek istediğim..."

Sızlayan burnumu hafifçe çektim. İçimdeki heyecan ve mutlulukla devam ettim sözlerime. Sanki annemle babam ellerimden tutuyordu.

"İyi ki babam anneme onu sevdiğini söylemiş ki ben o anne babanın kızıyım. Annemin kızıyım. Hayvanları seven bir annenin kızıyım. Dünyada olmasa da onun karnındayken bana verdiği şefkatle hep yanımda benim."

Heyecandan ellerim titrerken sakinleşmek için ellerimi masama getirdim.

"Bir gün her anne ölür de sevgisi hiçbir zaman ölmez. Her zaman kızının yüreğinde yaşar. Ölmek bitiş değildir. İnsan bir bedenden ibaret değildir. Çünkü insan sevgisi kadardır."

Yerime oturdum. Rasim hoca yaşaran gözleriyle bana bakıyordu. Ben... Ben kendimi hiç bu kadar iyi hissetmedim. İçimdekileri söylemek öyle rahatlatmıştı ki beni, ben kendimi çok iyi hissediyorum. Daha güçlü ve daha umutlu.

"Gurur duyuyorum kızım seninle." dedi Rasim hoca. Titreyen ellerimi dizlerime getirip gülümsedim. Sonra düşünceli hâle büründü. Köşeli çerçevesiz gözlüğünü başına getirip işaret parmağıyla beni gösterdi.

"Öğle arası yanıma gel olur mu kızım?"

Anlamaz hâlde kaşlarım çatılırken birini daha gösterdi parmağıyla. İşaret ettiği yere döndüğümde Çağan ile karşılaştım. Başını bana çevirdi. Yüzündeki gülümseme donuklaşırken Rasim hocanın sesini duydum.

"Ve sen de gel."

🕊️

Bölüm nasıldı?

Düşünceleriniz? :)

Kendinize iyi bakın. En güzele emanetsiniz. Selamün Aleyküm🕊️🤍