Behice

Mutluluk🕊️

Kutay🕊️

Yanağımda hissettiğim ıslak öpücükle gözlerimi açmadan kolumu beline sardım iyice. Başımı boynuna gömüp uzunca soludum. Elini saçıma daldırıp saçımın üstüne küçük öpücükler bıraktı. Gözlerimi aralayıp boynundan öptüm. Karıcığım.

"Günaydın." dedi tatlı sesiyle. Tek hamlede yerimde doğrulup başını yastığa yatırdım. Büyüyen göz bebekleri ile güldüm hafifçe. Yanağına uzanıp öptüm büyükçe. Yanağından ayrıldığımda gülen gözleriyle karşılaştım. Gülümsedim. Öpmek için diğer yanağına uzandığımda sesiyle duraksadım.

"Kutay..."

Büyükçe öptüm. Gülüşü kulaklarıma dolduğunda kollarını boynuma sardı. Gözlerimi güzel gözlerine çevirdim. Dünden beri kalbim sağlıklı olsun diye dua ediyorum. Bakışları beni bitiriyor.

"Senin yüzünden kahvaltı hazırlayamadım." dedi gülerek. Duraksadım. Gözlerim üzerine kaydığında tavşanlı alt-üst geceliği ile sırıttım. Bu hâliyle sürekli öpesim geliyor onu. Sabah namazının ardından uyuduğunda bir süre uyumayıp onu izledim ve bolca öptüm. Karım olduğu için şükrettim bol bol. Öpesim geldi yine.

Boynuna yaklaşıp uzunca öptüm. Yerinde kıpırdanıp elini omzuma getirdi. Yavaşça ayrıldım. Dudaklarında beliren hafif gülümseme ile gözlerine baktım. Düşünceli bakışları ile dudağını ısırdı. Göz bebekleri yukarıya doğru hareketlendi. Belindeki kolumu iyice sarıp yaklaştım ona. Gözlerini gözlerime çevirdi. Öptüm önce.

"Ne düşünüyorsun?"

"Kahvaltı hazırlamadım, Kutay. Sebebini öğrenmek ister misin?"

Yüzüne gelen saç tellerini geriye itip alnından öptüm. "Anlat güzelim." dediğimde elini yanağıma getirip okşadı. Hafif çatılı kaşları ile daha çekici duruyordu. Her hâliyle karıma düşüyorum.

"Çünkü sabah kalktığımda kollarından ayrılamadım-"

"Kocan yakışıklı olunca ayrılamaman çok normal. Erken kalkmışken bol bol öpseydin beni. Ağlamasınlar." dedim sırıtarak. Yanağıma hafifçe vurup sıktı. Yanağımı kıskacına aldığından öpemedim ve dudaklarımda kalan öpücüğü uzaktan yolladım karıma. İsrafı sevmem. İçimde kalır sonra.

Güldü. Öyle güzel güldü ki gözlerimi gülüşünden ayıramadım. Düştüm galiba.

"Çünkü..." dedi gülüşleri arasından. Ciddi durmak için işaret parmağının sırtını burnunun ucuna sürttü. Sonra yeniden. Gıcık kaptı sanırım. Bu hâline gülerek elini kavrayıp burnuna öpücük bıraktım. Göz bebekleri burnuna doğru hareketlendi ve burnunu çekti hafifçe. Kahkaha attım.

"Kutay..." diye mırıldandı. Gözlerimi gözlerine çevirdim. Yerinde kıpırdanıp dudağını büzdü. "Ne diyecektim ben?"

Kendimi yatağa bırakıp göğsüme çektim onu. Elini göğsümün üzerine bırakıp yerine yerleşti iyice. Sırıttım.

"Aman boş ver ne diyeceksen. Aklına gelirse söyle ama. İçinde kalmasın." deyip elimi güzel kokan saçlarına daldırdım. Okşamaya başladım. Kalbime yakın yere öpücük bırakıp güldü hafifçe. Kalp atışlarım hızlanırken yutkundum. Üzerimde tişört yok.

"Her hareket ettiğimde kollarını sıklaştırdın, ayrılamadım senden. Evliliğimizin ilk sabahı kahvaltı sürprizi yapacaktım sana. Ha bir de hareket ettikçe sürekli öptün beni. Bir şeyler sayıklıyordun lakin anlamadım."

Elini omzuma getirip yerinde doğruldu. Dengesini kaybetmesin diye belinden sıkıca kavradım. Üsten bakmaya başladı bana. Söylediklerini düşündükçe sırıtıyorum. Ne yapıyım, karıma yeni kavuşmuşum, bırakacak hâlim yok ya.