Behice

İyi tatiller🕊️

Kutay🕊️

"Nasıl geçti günün oğlum?"

Başımı kaldırdım. Ön koltukta annem hareketlendiğinde, o görmese de gülümsedim. "Normal karne günüydü işte, anne." dedim umursamazca. Babam atıldı. Arabanın içindeki dikiz aynasından ara ara bana bakıyordu.

"Karnene bakmama gerek yok. Bu arada disiplin kaydın silindi."

Gözlerimi devirdim. Aldığım notlar anında sistemden babama gidiyordu zaten. Disiplin kaydı da okul için göstermelikti. Eninde sonunda silinirdi.

"Cevap vermeyecek misin?" dedi ciddiyetle. Sıkıntılı nefes verip rahat tavırda ellerimi montumun cebine soktum.

"Belliydi zaten. Okulun-"

Duraksadım. Bileklik nerde? Behice?

Oturduğum yeri hızla kontrol etmeye başladım. Arabaya düşmüş olmalı. Bulamayınca montumu çıkardım. Her yere baktım, yok! Nerde lan bileklik? Kaybetmiş olamam. Hayır lan olmasın!

"Ne oldu oğlum? Ne arıyorsun?" dedi annem telaşla. Başımı yola çevirdim hızla. Okuldan da uzaklaştık iyice.

"Dur baba. Okula geri dön. Bir şey düşürdüm. Dön hadi dön."

Araba durdu. "Ne düşürdün?" deyip arkasını döndü babam. Annem de bana bakıyordu tedirgince. "Çok değerli. Onu bulmadan uyuyamam ben. Kimse değmemeli ona. Dön baba işte, hadi!"

Kaşlarını çattı. "Yenisini alırız boş ver. Geç kaldık, seni götüreceğim bir yer var."

Ne desem anlamayacak. Montumu alıp indim arabadan. "Konum atarsın. Anne gidin siz." deyip konuşmalarına fırsat vermeden kapıyı kapattım. Etrafımda göz gezdirdim. Ara sokaklar kestirme olabilir. Koşmaya başladım.

Kimse değmeden bulmalıyım bilekliği. Nasıl bu kadar dikkatsiz olurum?!

...

"Yok, yok!" diye bağırdım. Ferdi ve Okan'la ortak konuşuyorum. Telefonu kulağımda düzeltip baktığım yerlere tekrar tekrar baktım. Yok!

"Kanka korkarım biri aldı. Sınıfta da yoksa uçtu mu ne yaptı?" dedi Okan tedirgince. Elimi saçımdan geçirip ofladım. Ferdi devam etti. "Ne yapacaksın kanka? Gelelim mi? Belki faydamız dokunur-"

"Yok." dedim sıkıntıyla. Ne yapacağım ben? "Hizmetli ablalara soracağım. Belki onlar fark etmişlerdir. Kapatıyorum. Çıkmadan yakalayım onları."

Aramayı sonlandırıp telefonumu montumun cebine attım. Gözlerimle bahçeyi tarayarak okula doğru ilerledim. Bulmam lazım. Başka oluru yok.

...

"Nerdesin Kutay? Almaya geliyorum seni."

"Geliyorum. Aynı yerde misiniz?"

Bilekliği bulamadım. Kesin biri aldı. O alanı bulursam-

"Okuldasın değil mi hâlâ? Okula geliyoruz."

Ofladım. "Evet, çıkışa ilerliyorum." dediğimde telefonu kapattı. Gözlerimi devirdim. Telefonu montumun cebine attım. Çıkışa doğru ilerlerken yerlere bakıyordum. Bilekliğin kaybolduğunu düşündükçe ağlayacak gibi oluyorum.

Çıkışa geldiğimde çok beklemeden siyah araba durdu önümde. Arka kapıyı açıp bindim arabaya. Annemle babam bana döndüler. "Buldun mu oğlum?" dedi annem beklentili hâlde. Derin nefes aldım. "Bulamadım. Yer yarıldı, içine girdi sanki." dediğimde babam atıldı.

"Ne kaybettiğini söylememekte kararlısın."

Umursamadım. Arabayı çalıştırdı ve sürdü. Sessiz geçen yolculuğun ardından bilmediğim bir yerde durdu, babam. Bilekliği düşünmekten yola dikkat etmedim. Annemle babam arabadan indiğinde ben de indim. Burda ne işimiz var?

Araba galerisi.

Kaşlarımı çatıp babama döndüğümde yanıma geldi ve kolunu omzuma attı. Yüzünde beliren gururlu ifade ile sesini duydum.

"Artık arabamı ara ara kaçırmazsın." dedi muzipçe. "Karne hediyen... İstediğin arabayı hazırlattım. Mezun olduktan sonra verecektim ama hak ettin sen bunu. Okula kendi arabanla gidip gelirsin."

Başımı çevirdim. Annem yüzündeki gülümseme eşliğinde bize bakıyordu. Baba-oğul sıcaklığını yaşamamızı istiyordu. Gülümsedim. Araba umrumda değildi. Babama döndüm. "Teşekkür ederim." dedim sadece. Annem mutlu olsun diye. Teşekkür ederim.

Behice🕊️

Benim gülüşü güzel annem,

Bugün birinci dönemi bitirdik. Karnemi aldım. Güzel karne getirdim, anne. Babam çok mutlu oldu. Sizin emeklerinizi boşa çıkarmamak için çabalıyorum. İnşallah üniversite sınavında da güzel puan alacağım. Babam mutlu olur hem. Hem babam mutlu olursa sen de olursun.

Sana çok güzel haberim var anne. Babamın bana el emeği ile yaptığı bilekliğimi buldum bugün. Kaybettiğimde çok çok üzülmüştüm. Babama söylediğimde yeniden yapabileceğini söylese de yapmasını istememiştim. Bilekliğime sahip çıkamamıştım. Bu durum beni üzüyordu. Ama şimdi yanımda, anne. Daha dikkatli olacağım.

Sana Kutay'dan bahsettim ya, anne. Hani rahat ve umursamaz olan...

O almış. Aradan geçen uzun süreyi düşününce bilekliğin eskisi gibi muhafaza edilmiş olması bu sonuca götürdü beni. Bir de şey var. Ordan anladım zaten. Çok ağır parfüm kokusu var onun. Bilekliğim öyle kokuyor. Bazen düşünüyorum nasıl nefes alıp veriyor diye? Çok rahatsız edici koku. Hem neden o kadar ağır koku sürüyor ki?

Onu anladığımı düşünsem de pek de anlayamayacağım gibi. Zaten mezun olduktan sonra görmeyeceğim. Yolu açık olsun, ne diyeyim.

Allah'a emanet ol, annem. Bir gün daha yaklaşıyorum sana. Bir gün daha bitiyor. Babama bir gün daha yaklaşıyorsun. Sizi çok seviyorum.

Ajandayı kapatıp yerimden kalktım. En üst rafa bıraktım özenle. Gülümsüyorum. Gözlerimi çalışma masama çevirdiğimde bilekliğimi gördüm. Sandalyeme oturdum tekrar. Çekmeceden ıslak mendili paketini alıp içinden bir tane çıkarttım. Bilekliğimi silmeye başladım.

Her tarafının silindiğine emin olduğumda bilekliği burnuma yaklaştırdım. Islak mendili kokusu burnuma dolsa da hafiften parfüm kokusu da geliyordu. İçine işlemiş gibi geçmemiş.

Paketten bir tane daha ıslak mendili alıp tekrar sildim. Tekrar kokladığımda yine vardı koku. Ne kokusu, onu da bilmiyorum. Yüzümü buruşturdum. Parfüm mü döktü üstüne, anlamıyorum.

Pis ıslak mendilleri çöpe atıp bilekliği masamın üzerine özenle bıraktım. Bilekliğime takılı kaldı gözlerim. Bilekliğime bakarken Kutay geliyordu aklıma. Sonra Çağan'ın sesi doldu kulaklarıma.

Kutay'a sor... Seni ilk gördüğü günü sor ona.

Gözlerimi devirip kaşlarımı çattım. Gece lambasını kapatıp yatağımın içine girdim hemen. Yorganıma sarılıp gözlerimi kapattım. O an Kutay geldi gözlerimin önüne. Gülümsüyordu.

İyi tatiller.

🕊️

Düşünceleriniz?

Kendinize iyi bakın. En güzele emanetsiniz. Selamün Aleyküm🕊️🤍