Behice

Anlamak🕊️

Behice🕊️

Geç kaldım. Hızlı adımlarla merdiven basamaklarını çıkıyorum. Gece uykusuz kaldığım için uyanamadım ve geciktim. Sınıfı gördüğüme sevinirken nefesimi kontrol etmek için adımlarımı yavaşlattım. Çok yoruldum.

"Pardon."

Biri yanımdan hızla geçtiğinde hareketsiz kaldım. Bana doğru döndüğünde gözlerinde şaşkınlık gördüm. Hareket halindeydi ve dengesini sağlayamayıp düştü. Gözlerimi kocaman açtım. Çok sert düştü.

"İyi misin?" dedim yanına yaklaşırken. Başını salladı şaşkın ifadesiyle. Sonra gözlerini başka tarafa çevirdi. Kaşlarını hafifçe çattı ve hızla bana döndü.

"Gülden hoca geliyor."

Alel acele arkamı döndüm. Buraya geliyordu. Sınıfa geç gelenleri sevmezdi. Kopya durumundan sonra yüz göz olmak istemem Gülden hocayla.

"Koş, Behice." dedi Kutay. Önüme döndüm. Gözleri bende kapıya doğru ilerlerken onu takip ettim. Kapıyı hızla açıp kenara geçti. Sınıfa kendimi attığımda Kutay da içeriye geçip kapıyı kapattı. Sınıftayız.

"Çok şükür." dedim gülerek. Başımı Kutay'a çevirdiğimde Çağan'ı fark ettim. Çatık kaşlarıyla bana bakıyordu. Gözlerim Kutay'a gittiğinde ciddiyetle bana baktığını fark ettim. Sonra Çağan'a döndü. Bakışlarıyla kendimi kötü hissediyorum. Suçluymuşum gibi bakıyor bana. Tartıştığımız o günden sonra yanıma hiç gelmedi. Kafasını toparlaması için bekledim bende. Sanıyorum fikri değişmedi.

"Oturun yerlerinize. Beni böyle mi bekliyorsunuz?"

Gülden hocanın sesiyle Çağan önüne döndü. Kalbimde hissettiğim acıyla başımı çevirip sırama geçtim. Gözlerim Çağan'ın sırasına gittiğinde Kutay'a sinirle baktığını fark ettim. Ne oldu sana Çağan?

...

Anneciğim...

Ben sevebilirim sandım. Babamla sen gibi birini sevebilirim sandım. Becerebilirim sandım. Bir şeyler ters gidiyor, anne. Gözlerine baktığımda mutlu olduğum kişi beni gördüğünde gözleri gülmüyor. Gerçekten de sevmeyi bilmiyor muyum ben?

Kendinden önce beni düşünen Çağan, kendi doğrusunu bana kabul ettirmek istiyor. Ön yargılı davranıyor anne. Üzerime baskı oluşturup beni dinlememesi canımı sıkıyor. Ben onu seviyorken, o beni seviyorken neden orta yolu bulamıyoruz ki?

Bir başkası düşüncesi neden onu bu kadar çileden çıkartıyor? O kendine güvenen bir insandı. Özgüvenine hayran kaldığım biriydi. Beni cesaretlendiren, güçlü durmamda bana yardımcı olan biriyken neden bir başkasının bizi ayıracağını düşünüyor ki?

Birbirimize güveniyoruz biz. Sevgimiz güvenle büyümüşken neden bu güvensizlik? Ben onun yanında engelleri kolaylıkla aşabileceğimize inanıyordum. Onun kendine olan güveni, güzel bakan gözleri ve güzel kalbiyle takılmadan ilerleriz diye düşünmüştüm. Sanırım gereğinden fazla güvendim ve anlam yükledim ona. Başta bir beşerdi o. Hatalar yapabilirdi. Ona olan fazla güvenimden kaynaklı çok canım acıyor belki de.

Zor zamanımda o yanımda oldu bir tek anne. Nasıl olmaz da güvenmezdim. Kalbini de açtı bana. Öyle güzel şeyler yaşamama vesile oldu ki. O bir kasabanın kralıydı, ben de bebeği. Kral kasabasına iyi bir yöneticiyken bebeğine neden uzak kaldı ki?

Düşünüyorum, anne. Onu anlamaya çalışıyorum. Dua ediyorum. Çağan'ın beni anlayıp eski güzel günlere dönmemiz için.

"Behice..."