Behice

Kahraman🕊️

Çıkış ziliyle birlikte toparlanmaya başladım. Bugün okuldan babam alacak beni. Gelmiş midir ki babam?

Çantamı sırtıma takıp ayağa kalktım. Gözlerim Çağan'ın sırasına kaydığında göremedim onu. Aklıma gelenle gülmemek için dudaklarımı bastırdım.

Söylediği sözden sonra tekrar sınıfa girdiğimizde o kadar ciddiydi ki gülmek aklıma gelmemişti bile. Hiçbir şey olmamış gibi derslere girip çıktık. Yüz yüze gelmemiştik. Böyle olmasına seviniyorum. Her ne kadar gülsek de utanıyorduk. Ve ben ona gitgide daha çok bağlanıyorum.

Aklımdaki düşünceleri dağıtmak için gözlerimi sıkıca kapatıp açtım. Babamın yanında dikkat çekmek istemiyorum. Sorsa ne derim ki?

Sınıftan çıktım. Koridorda ilerlerken gördüğüm kişiyle adımlarım yavaşladı. Baba?

Merdiven başında biriyle konuşuyordu. Hâline bakılırsa memnundu ve gülüyordu. Karşısındaki kişinin omzuna elini attı. Babama doğru ilerledim.

"Aynen, oğlum. Çok beğendim. Evde çok uğraşmıştı, Behice. Uğraşlarınız güzel sonuç vermiş. Elinize sağlık."

Babamın yanına yaklaştığımda karşısındaki kişinin sesini duydum. Çağan?

"Sağ olun. Ben sizi tutmayım-"

Gözlerini bana çevirdiğinde sözünü tamamlayamadı. Yutkundum. Babam elini Çağan'ın omzundan çekip bana döndü.

"Papatyam erken geldim bak. Sen gelmeden Çağan ile karşılaştım. Panolar çok güzel duruyor."

Gülümsedim. "Teşekkür ederim, baba. Geldiğin için de..."

Başını sallayıp gülümsedi. Başını Çağan'a çevirdiğinde gözlerimi koridora çevirdim. Yanaklarım ısınıyor.

"Servisle mi gidiyorsun, oğlum?"

Oğlum?

Gözlerimi sıkıca kapatıp açtım. Neden bu kadar takıldım ki ben buna?

"Hayır, yürüyeceğim ben. Çıkışlarda yürümeyi tercih ediyorum. Ben sizi tutmayım-"

"Gel bizimle." dedi babam birden. Gözlerim anlık Çağan'ı bulduğunda değişen yüz rengiyle babama bakıyordu. Babamın sesini tekrar duyduğumda gözlerimi kaçırdım.

"Hava serin, yürüme. Okul da boşalıyor zaten. Gidelim."

Babam bana döndüğünde Çağan'ın sesini duydum.

"Gerçekten gerek yok. Sağ olun."

"Ben senden daha inatçıyım." dedi babam gülerek. Yüzümdeki gülümseme eşliğinde Çağan'a döndüğümde gülümsediğini gördüm. Gözlerini bana çevirdi. Hissettiğim kalp atışlarımla yutkundum. Gözlerini kaçırdı. Neler oluyor bana?

Okuldan çıktık. Arabanın önüne geldiğimizde gözlerim babama gitti. Arka kapıyı açtı ve bana döndü.

"Papatyam sen arkaya geç. Çağan öne geçsin." dedi gülümseyerek. Şaşkınlığımı belli etmemeye çalışarak başımı salladım ve arkaya oturdum. Yerlerine geçtiler. Arabayı çalıştırdı babam.

Gözlerimi kucağıma bıraktığım çantama sabitledim. Şimdi bugün olanlar aklıma gelmemeliydi. Hayır, dayan Behice. Uff neden aklıma geliyor? Bir de Çağan önümde oturuyor. Allahım...

"Bu hafta yağmur gözüküyor, hava durumunda. Ne yapacaksın?"

"Yanımda şemsiye taşıyorum." dedi heyecanlı olduğu belli olan sesiyle. Gülesim geliyor. Gülmemi bastırmak için başımı eğip kocaman gülümsedim. Yanaklarım ısınıyor.