Behice

Toplantı🕊️

Kutay🕊️

Zil çaldığında sınıf hareketlenmeye başladı. Öğle arasına girdik. Öğle arasında veli toplantısı olacak. Babam geldi mi acaba?

Gelen veliler yavaş yavaş içeriye geçiyordu. Yerimden kalkıp kapıya doğru ilerledim. Cebimden telefonu çıkarttım. Rehberden babamın ismini ararken omuzlarımdan tutulmamla telefonun ekran kilidini kapattım. Babamı her ne kadar sevmesem de zamanlı işlerini seviyorum.

"Ben de seni arayacaktım, baba." dedim başımı kaldırırken. Gördüğüm kişiyle duraksadım. Behice'nin babası?

"Önüne bakmadan yürüyorsun, oğlum. Dikkat et." dedi beklentili hâlde. Başımı salladım kendime gelmeye çalışarak.

"Ederim. Kusura bakmayın."

Ellerini omuzlarımdan çekip memnun hâlde başını salladı. Yanımdan geçtiğinde Behice'nin sevinçli sesi geldi kulağıma. Çok mutluydu.

"Hoş geldin, babacığım."

"Hoş buldum, papatyam."

Babasının papatyası...

Gözlerimi sıkıca kapatıp açtım. Hızlı adımlarla çıktım sınıftan. Sanki o günü yeniden yaşıyormuş gibi vücudumu heyecan sararken o günden farklı olarak kalbimde yerini almış acı vardı. Düşünme Kutay!

Koridor boyunca ilerlerken duyduğum seslerle başımı çevirdim. Ferdi, annesinin koluna girmiş, merdivenden çıkmasına yardım ediyordu. Neşe Teyze kilosundan dolayı zor çıkıyordu. Ton ton yanakları al al olmuş. Hemen yanına gittim. Diğer koluna girdim hemen. Ferdi beni fark ettiğinde durdu.

"Anne bak soruyordun, geldi Kutay."

Kaşlarımı havalandırıp güldüm. Ferdi ağzına fermuar çekip durum vahim bakışı atıyordu. Yine ne diyecek Neşe Teyze acaba?

Biraz soluklandıktan sonra başını bana çevirdi. Sıcaktan alnı boncuk boncuk ter olmuş.

"Ayy oğlum bu okula bir asansör koymak zor mu? Canım çıktı. Çık çık bitmiyor."

"Okulun sorumsuzluğu işte." deyip Ferdi'ye döndüm. Sırıtıyordu. Ben sana gösteririm bakışı attığımda annesine döndü hemen.

"Oyy görmeyeli ne çok büyümüşsün." deyip yanağımı sıktı. Kaldım. Daha geçen ay Ferdi'de toplanmıştık. Gözleme yapmıştı, Neşe Teyze bize.

"Allah Allah!" dedim birden. Ferdi güldü. "Aynıyım aslında." dedim gülümsemeye çalışarak. Yanağım hâlâ Neşe Teyzenin parmakları arasında. Tutulacak yanağım da yok oysaki. Nasıl tutuyor, anlamıyorum.

"Berracığıma selam söyle, ilerde işi çok zor. Tek çocuksun yavrum. Bunun okuması var, askerliği var, evliliği var. Bu gidişle evde çok da durmazsın sen."

Elini yanağımdan çekip eliyle şefkatle vurdu yanağıma. Ferdigille geçen yıllarda takıldığım kızlar hakkında konuşurken Neşe Teyze duymuştu. O zamandan beri çapkın gözüyle bakıyor, Neşe Teyze bana. Oysaki aşırılığım olmadı. Kızlarla öylesine takılıyordum. Sonra ileri gitme niyetlerini gördüğümde ilişkiyi bitiriyordum.  Artık o yıllarda nasıl bir boşluğa düştüysem.

"Yok kız falan, Neşe Teyze." dedim ciddiyetle. Yüzünü buruşturdu. "Olmasın zaten. Boş işler onlar. Gözünün önüne bak, oğlum."

Başımı salladım. Ferdi ile Neşe Teyzenin kollarından tutarak merdiveni bitirdik.

"Sağ olun yavrularım. Sizden olanlar da size böyle baksın."

Amin, dedik. Ferdi, kolunu annesinin omzuna attığında Neşe Teyzenin kolundan çıktım. Sınıfa doğru ilerlerken gözlerim Okan'ı aradı.