Behice

Kral🕊️

Selamün Aleyküm 🤍

Bu bölümü Çağan'dan dinleyeceğiz 👑

İyi okumalar🕊️

Çağan🕊️

Soğuk esen rüzgara aldanmayıp bacaklarımı karnıma çektim. Sırtım ağaca yaslıydı. Dersimiz boş olduğu için dışarı çıktım. Serbest bırakıldık. Behice sınıfta olmalı. Onu özlüyorum. Aynı sınıfta olmamıza rağmen özlüyorum. Canım çok acıyor. Onu incittiğim yetmezmiş gibi onu yanlışıma sürüklüyorum.

Ben onun gülüşünü görünce her şeyin çok güzel olacağını düşünmüştüm. Onu sevdiğimde hep gülerdim. O sevmese bile mutlu olurdum. Neden mutlu değilim ben? Şükürsüz müyüm? Yüreğime işlediğin aşka şükretmem gerekmez miydi Rabbim?

Yanağımdan hızla süzülen yaşlarla yutkundum. Başımı eğip kolumla sildim yüzümü. Burnumu çektim birkaç defa. Başımı kaldırdığımda gördüğüm kişiyle duraksadım. Behice...

Kollarına sardığı kitapla banklara doğru ilerliyordu. Gözlerimi ondan ayıramazken başını usulca kaldırdı. Gözleri gözlerime tutundu. Kızarmış gözleriyle kalbimin ağrıdığını hissettim. Sonra gözlerinin altında kıvrımlar oluştu. Gülümsüyordu. Hissettiğim kalp atışlarımla gülümsedim. Sanki çok yakındı bana. Kötü düşüncelerden uzaktık.

Aklıma gelenle sertçe yutkundum. Gülüşü silinirken bana doğru gelmeye başladı. Başımı eğdim ve gözlerimi sımsıkı kapatıp açtım. Az önce hayal görmüş olmalıyım. Kendine gel Çağan. Sevgi sözcükleri yok. Behice yok.

"Çağan..."

Başımı dalgınca kaldırdığımda göz göze geldim. Tedirgince gözlerime bakıyordu. Hafifçe güldüm.

"Gerçek değilsin."

Kendi kendimle konuşuyor gibiyim. Hafifçe çattığı kaşlarıyla bana bakmaya başladı. Çok güzeldi. Konuşmasını istedim. Uzun uzun bir şeyler anlatsın bana.

Aramızda birkaç adım mesafe kalacak şekilde karşıma oturdu. Kaşları normal hâlini alırken gözlerinde korku gördüm. Hayalimde mutlu olmalısın, gül biraz.

"Çağan iyi gözükmüyorsun. Beni duymuyor musun?"

"Duyuyorum." dedim kısık sesle. "Sen beni duyuyor musun? Gülmeni istedim..."

Şaşkın gözlerle bana bakıyordu. O an gözlerimin önüne onu ilk gördüğüm an geldi. Kalbim yanıyordu. Nefes almakta zorlanıyordum sanki. Acıyan gözlerimi kaçırıp tekrar baktım gözlerine.

"Seni seviyorum, Behice." Durdum. Kendi kendime güldüm. Dışardan gören beni deli zanneder. Kendi kendine konuşan birini garipserler ancak bu durum benim umrumda değil.

"Çağan-"

"Lütfen dinle beni. Hayallerde özgürüz."

Hayallerde pürüz olması saçma değil mi?

Gözlerini kırpmadan bana bakıyordu. Zaman, mekan anlamını yitirmiş gibiydi. Gözlerimi kaçırıp tekrar baktım gözlerine. Yanaklarımdan süzülen yaşlara aldanmayıp gülümsedim.

"Bir yer düşünüyorum. Küçük bir kasaba. Ve o kasabanın bir kralı var. Kasabayı yöneten bir kral. Hayallerim gereksiz ayrıntılardan sakınıyor. O hayalin içinde sen varsın. Senin olduğu yerde lüzumsuz düşünceler yersiz. Kralın yanında değerlisi var..."

Hafifçe güldüm. "Kralın bebeği?"

Gözlerini kıstı. "Kralın bebeği mi?"

Yerimde dikleşip gülümsedim. Sanki beni dinliyor gibiydi.