Behice

Evli🕊️

Kutay🕊️

Gözlerimi araladım. Yanıma döndüğümde karım, kolumun üzerinde yatıyordu. Vücudumu tamamen ona dönüp belindeki kolumu sıklaştırdım. Kısa nefesler alıp veriyordu. Dudaklarımda beliren gülümseme ile burnuna öpücük bıraktım. Burnunu çekip yerine sindi iyice. Sırıttım.

Eli boynuma uzanırken birden gözlerini açmasıyla duraksadım. Bir süre tedirgince gözlerime baktı. Bu hâline anlam veremezken sıklaşan nefesleri arasından "Saat kaç?" diye sordu. Ondan ayrılmadan başımı kaldırıp komodinin üzerindeki saate baktım. 07.46...

"Yediyi kırk altı geçiyor." deyip başımı yastığa yatırdım tekrar. Sekiz buçuk gibi evden çıkmam lazım.

"Gideceksin değil mi?" dedi üzüntüyle. Gözleri yaşarmış, cam gibi duruyor. Yutkundum. Kaşlarımı çattım sonra. Normalde gitmem konusunda o şevklendirir beni. Hatta zor çıkartır evden beni. Neyin var?

"Neyin var güzelim?"

Gözlerinden öptüm. Bir şey demeden başını boynuma gömdü. Birkaç defa öptü. Ara ara burnunu çekiyordu. Dudaklarımı aralayacağım vakit başını kaldırmasıyla duraksadım. Gözlerini gözlerime çevirdi. Dudaklarında beliren gülümseme ile sesini duydum.

"Özlüyorum seni." dedi cilveyle. Gözlerimi kıstım. Sanki içini kemiren bir şey var.

"Pamuk şekerim..." dedim ne oldu der gibi. Yanağına uzanıp öptüm büyükçe. Yerinde kıpırdandı.

"Seni özlememden daha önemli ne olabilir?"

Bilmiş tavır takındı. Elimi yanağına getirip öptüm. Aklıma gelenle sırıttım.

"Dün gece dediğini unutmadım." dediğimde anlamaz hâlde bir süre bana baktıktan sonra başını boynuma gömüp güldü. Kollarımı sarmaladım iyice. Sırıtıyorum.

"Sen kendini hazır hissediyorsan dediğim gibi ben isterim. Yedinci ayımızı doldurduk. Sen bir şeyi öylesine demezsin. Düşünüp tartarsın. Bu meselede de daha dikkatli düşündüğünü biliyorum. İstersen biraz daha düşün. Ben ne istersen kabulüm."

Yerinde kıpırdanıp başını kaldırdı. Bakışları beni heyecanlandırmaya yetiyor. Gülümsedim. Elimi saçına daldırıp okşamaya başladım.

"Düşündüm." deyip göz bebeklerini yukarı çıkarttı. Düşündüğünü göstermek ister gibi. Hissettiğim kalp atışlarımla yutkundum. Sanırım onun yanında hep böyle olacağım. Kaç ay, yıl geçse de.

"Seninle evli olmak çok güzel. Çok mutluyum ben. Sen çocuklarımıza çok iyi baba olursun, Kutay. Sen çok güzel adamsın..." dediğinde gözlerini gözlerimden ayırmadı. Gözlerindeki ışıltı her şeye değer. Heyecanlı yanı öyle sevilesi ki.

"Şey bir de..." dediğinde hareketsiz kalan elimi fark ettim. Tekrar okşamaya başladım saçlarını. Güldü tatlı tatlı. Elini yanağıma getirdi sonra. Mutluluktan gözleri parlıyordu. "Ben anne olmak istiyorum. Düşünsene karnımda ikimizden bir parça olacak. Çok tatlı değil mi?"

Güldüm. "Çok tatlı." deyip alnından öptüm. Ben bugün nasıl işe gideceğim?

"Kutay..." dedi sevecenlikle. İsmimin son hecesini başka bir tınıyla söyler. Ben senin pamuk şekerinim, der gibi.

"Ailemiz... Ailemize bir torun gelsin bence."

Bütün isteklerini bana sıralıyor gibi çocuk istiyordu. Ben heyecanlı adamım.

"Gelsin güzelim." dedim birden. Güldü. Sırıttım.

"Yalnız bir torun az gelir. İçime sinmez benim. Güzel genlerimizi aktarmamız lazım."