Behice

Küçük karım 🕊️

Uzun bir aradan sonra biz geldiiik!

Ben bölümü yazarken çok duygulandım ama güldüm de. Yorumlarda buluşalımm ❤️

İyi okumalar 😍

Kutay🕊️

"Rahat mısın?"

Elimi beline attığımda başını bana çevirdi. "Rahatım, sevgilim. Lakin heyecandan olsa gerek kendimi tuhaf hissediyorum biraz." dedi dudaklarında beliren gülümseme ile. Narin elini dizime getirdi. "İnan bana." diye eklediğinde belini okşadım. Göz kırpıp gülümsedim. Ferdi ve Doğa'nın düğünü olmasa dışarı çıkarmazdım karımı. Doğuma çok az kaldı.

"Hâlâ heyecanlı mısın? Nikah da kıyıldı. Rahat bırak kendini." deyip yaklaştığımda gözlerini kaçırıp boğazını temizledi. Kendime geldim. Yerinde kıpırdanıp arkasına yaslandı. Yüzünde yakaladığım gülümsemesi ile başörtüsünü düzeltir gibi yaptı. Gözlerimi etrafta gezdirdim o sırada. Okan dikkatimi çekti. Sırıtarak bana bakıp hiçbir şey olmamış gibi yanına döndü. Yanında nişanlısı var. Behice yengesine saygısına hizaya geçti. Nişanlandıktan sonra Behice yengesine hediye bile aldı. Nişanlısı Miray'ı, yengesi bulmuş. Karım da Okan için çok mutlu.

Gözlerimi Ferdi ve Doğa'ya çevirdim. Çok mutlulular. Gözlerimin önüne lise anılarımız geliyor. Neşe Teyzenin Doğa'yı görür görmez gelini kabul etmesi ve Ferdi'nin arada kalması. Ve karım...

Başımı yanıma çevirdim. Gözleri Ferdi ve Doğa'daydı. Ellerini birbirine bağlamış hâlde gülümsüyordu. Onlar gibi heyecanlanıyordu. Sebepsizce duygulandım. Gözlerimi güzel yüzünden ayıramazken bana döndü. Göz göze geldik. Dudaklarındaki gülümseme donuklaşırken sesini duydum.

"Neyin var Kutay?"

"Bir şey yok, güzelim. Seninle baş başa kalmak istiyorum." deyip gözlerimi kıstığımda gözleri aralandı. Gerçekliğini sorguluyordu şaşkınlığı arasından. Kısa nefes çektim içime.

"Sahiden mi?" dediğinde elini dizime getirdi. Bakışları kalp atışlarımı hızlandırırken güldüm. Elini dizimden çekeceği vakit elini tuttum. "Hamile karım var diyerek düğünden biraz erken ayrılabiliriz-"

"Hayır, Kutay. Az kaldı zaten.... Aklımı başımdan alıyorsun." deyip al al olmuş yanaklarıyla önüne döndü. Karıma göre herkes bize bakıyor ama ben evlendiğimizden beri etrafımı kollamakta tecrübeliyim. Amacım karıma her şartta yakın olmak.

"Eve gidince o yanaklarını öpeceğim." deyip arkama yaslandım. Gözlerim karımdaydı. Başını biraz bana çevirip gözlerini bana çevirdiğinde göz göze geldik. Sonra hemen önüne döndü. Güldüm hafifçe.

Başını bana çevirdiğinde ışıklar kapandı. Dansa kalktıklarını anladım. Az ışık vardı ortamda. Gözlerim karımdayken o da ayırmadı gözlerini benden. Uzunca izledim gözlerini. Gülümsüyor. Öpmek istesem de erteledim. Onu her öpüşüm özel olmalı.

"Kutay..."

Gözlerini sıkıca kapatıp açtı. Duraksadım. Kolumu hızla beline sardığımda omzuma tutundu. "Çok ağrıyor... Bebek." deyip acılı çığlık attı. Kucağıma aldım dikkatle. Kollarını boynuma doladı. Gözlerinden yaşlar dökülürken zaman, mekan anlamını yitirmişti bende. Sadece Behice vardı. Hâlimi düşünecek durumda değildim.

___

"Oğlum perişan ettin kendini. Gelinim sağ salim çıkacak doğumdan. Güçlü durman lazım."

Annem yaşlı gözleriyle bana bakıyordu. Babam da annemden farksızdı. Yanağımdan süzülen yaşları silip başımı dizlerimin üzerindeki kollarımın arasına aldım. Doğumhane kapısının önünde bekliyorum. Şimdiye çıkması lazım. Bilmiyorum. Çıkması lazım işte!