MBB-7(zawgyi)

1.3K 34 0
                                    

မနက္ခင္းေရာက္ၿပီဆိုတာနဲ႔ ထုံးစံအတိုင္း စားဖိုေဆာင္ထဲမွာ ခ်က္ျပဳတ္သံေတြျဖင့္ ဆူညံေနေလၿပီ။ဒီေန႔ကေတာ့ စံအိမ္မွာလူစုံတာမို႔ စားဖိုေဆာင္ကလူေတြအလုပ္ရွုပ္ေနသည္ဟု ဆိုရပါမည္။အထူးသျဖင့္ စံအိမ္ရဲ့သခင္ႀကီးအိမ္မွာရွိေနတာေၾကာင့္။

"ေရွး"

"ဟင္"

အနိုင့္ရဲ့ေခၚသံကို ကန္စြန္းရြက္ေႁခြေနရာမွ သူျပန္ထူးလိုက္သည္။ထိုအခါ အနိုင္က သူ႔ေဘးနားကခုံမွာဝင္ထိုင္လာၿပီး

"အနိုင္လည္းေႁခြေပးမယ္၊ ကန္စြန္းပလိန္းကသခင္ႀကီးရဲ့အထူးဟင္းလ်ာေလ၊ သခင္ႀကီးက အသားငါးေတြထက္အသီးအရြက္ပိုႀကိဳက္တယ္"

"ဪ"

"ေရွး ေသခ်ာမွတ္ထားေနာ္"

"အင္းပါ အနိုင္ရဲ့"

ကန္းစြန္းရြက္အလွည့္ၿပီးသြားေတာ့ ၾကက္သြန္နီလွီးရသည္။အျမဲလိုလိုလုပ္ဖူးေနၾကအရာေတြမို႔ သူကဓားကိုင္ေတာ့ အေတာ္ေလးကၽြမ္းပါသည္။အထူးသျဖင့္ စားဖိုေဆာင္ထဲမွာ အမ်ိဳးသမီးေတြကခ်က္ျပဳတ္ၾကၿပီး သူတို႔ေယာက်္ားေလးႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ အကူသေဘာအေနျဖင့္သာလုပ္ရသည္။အမွန္ေတာ့ ဟင္းမခ်က္ရတာၾကာၿပီမို႔ သူဟင္းခ်က္ၾကည့္ခ်င္ပါသည္။သို႔ေပမယ့္ သူ႔လက္ရာကိုလူေတြမႀကိဳက္ၾကမွာစိုးသလို မီးဖိုေတြကိုလည္းမသုံးတတ္တာမို႔ လက္ေလ်ာ့ထားရသည္။ေမေမ့ကို ထမင္းဟင္းခ်က္ေကၽြးခဲ့ရတဲ့ အခ်ိန္ေတြအား သူလြမ္းမိပါသည္။

"ေရွး"

"အင္း အနိုင္"

"မေန႔က အိပ္ရတာအဆင္ေျပရဲ့လား၊ ညေရးညတာေတြေရာ"

"အင္း ေျပပါတယ္၊ အာ ဒါနဲ႔ေလ အနိုင္"

"အင္း ေျပာၾကည့္"

"မေန႔ညက သခင္ႀကီးကိုေလ ေရွးကိုခ်စ္လားလို႔ေမးလိုက္ေတာ့ စဥ္းစားဦးမယ္လို႔ျပန္ေျပာတယ္ သိလား"

"................"

စားဖိုေဆာင္အတြင္း အသံေတြတိတ္ဆိတ္သြားၿပီး အကုန္လုံးရဲ့အၾကည့္ေတြက ေရွးေရစက္ ဆီေရာက္လာခဲ့ၾကသည္။ၾကက္သြန္လွီးေနတဲ့ ေရွးေရစက္ ကေတာ့သူ႔အလုပ္သူလုပ္ေနၿပီး စကားေျပာကလည္းမပ်က္ပါ။

Master's Blind Boy (COMPLETED)Where stories live. Discover now