MBB-17(zawgyi)

840 22 0
                                    

ညကပင္ပန္းထားသည့္ ဒဏ္ေတြေၾကာင့္ သူ အိပ္ရာထဲကေနေတာ္ေတာ္နဲ႔မထနိုင္ခဲ့။သူ ဒီအိမ္ကိုေရာက္တာတစ္ပတ္ရွိၿပီ။တစ္ပတ္အတြင္းမွာ ေလးႀကိမ္ေတာင္ရွိၿပီဆိုေတာ့ သူေျမာ့ဖို႔လုံေလာက္ပါသည္။

အခ်ိန္တိုင္းလိုလို အားရင္အားသလို တက္ႂကြေနတတ္သူႀကီးကို အိမ္မက္သခင္ တစ္ေယာက္လက္ေျမႇာက္ထားရသည္။မေျမႇာက္လို႔လည္းမရပါ။သူ ဒီအိမ္ကိုေရာက္တာ ဒီအလုပ္ကိုလုပ္ဖို႔ပဲေလ။အခ်ိန္တိုင္းဆိုရင္ေတာင္ သူ႔မွာျငင္းပိုင္ခြင့္မရွိဘူး။ေမာင္ ျဖစ္ေန၍လည္း သူကမျငင္းခ်င္ပါ။အလုပ္ဆိုတာထက္ သူကိုယ္တိုင္ကိုက လိုလိုလားလားျဖစ္ေနမိတာကိုး။

ေဒါက္ ေဒါက္ ေဒါက္

"အိမ္မက္သခင္"

ေခၚသံေၾကာင့္ လွဲေနရာကေနျဖည္းညႇင္းစြာထလိုက္ၿပီး ခုတင္ေပၚကေနဆင္းလိုက္ရသည္။အခုအခ်ိန္မွာ သူ႔ရဲ့ေျခလွမ္းေတြဟာ လမ္းေကာင္းေကာင္းမေလၽွာက္တတ္ေသးတဲ့ကေလးငယ္သဖြယ္ အိပဲ့ပိပဲ့နဲ႔ျဖစ္ေနပါလိမ့္မည္။

အခန္းတံခါးကိုဖြင့္လိုက္ေတာ့ အခန္းေရွ႕မွာ စားစရာတင္ထားတဲ့ဗန္းတစ္ခုကိုကိုင္ၿပီးရပ္ေနသည့္ အိမ္ေတာ္ထိန္းဦးေလး ကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။

သူ ေခါင္းအသာညိမ့္ျပလိုက္ေတာ့

"မနက္စာစားခ်ိန္ေတာ့လြန္ေနၿပီ၊ သူေဌးမင္းက အနားယူပါေစ သြားမႏွိုးနဲ႔ဆိုၿပီးမွာထားလို႔ ဦးေလးလာမႏွိုးေတာ့တာ၊ ဒါေပမယ့္ ေဆးေသာက္ရမွာမို႔ တစ္ခုခုစား ေဆးေသာက္ၿပီးမွ ျပန္အနားယူလိုက္ေနာ္"

အိမ္ေတာ္ထိန္းဦးေလး ရဲ့လက္ထဲကဗန္းကိုလႊဲေျပာင္းယူလိုက္ၿပီး သူထပ္မံ၍ေခါင္းညိမ့္ျပလိုက္သည္။ထို႔ေနာက္ သူ ဦးေလးကိုျပဳံးျပလိုက္ၿပီး ဦးေလးလွည့္ထြက္သြားေတာ့မွသာ သူလည္းအခန္းတံခါးကိုျပန္ပိတ္လိုက္သည္။

ဗန္းေပၚကပန္းကန္ကိုၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ အေရာင္အေသြးစုံလင္ၿပီး အနံ႔ေမႊးတဲ့ ဆန္ျပဳတ္ကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။အခုအခ်ိန္မွာ သူကအစာမာမာစားလို႔မျဖစ္ဘူးေလ။မဟုတ္ေသးဘူး၊ ဒီအိမ္မွာေနတဲ့တစ္ေလၽွာက္လုံး သူ အစာမာမာစားဖို႔ေရာ ျဖစ္နိုင္ေသးရဲ့လား။

Master's Blind Boy (COMPLETED)Donde viven las historias. Descúbrelo ahora