MBB❤️‍🔥

6K 315 22
                                    

(ဒီအပိုင်းမှာ +++ချည်းပဲပါပြီး ဇာတ်လမ်းနဲ့ပတ်သတ်တာမပါတာမို့ ဖတ်ချင်တဲ့လူမှဖတ်ပါ၊ ဖတ်ချင်တဲ့လူရှိသလို မဖတ်ချင်တဲ့လူလည်းရှိမှာမို့ တစ်ပိုင်းသီးသန့်ရေးပေးတာပါ)

လည်ပင်းနားရောက်နေတဲ့ အဖြူရောင်တီရှပ်လေးကို ဆွဲချွတ်လိုက်တဲ့အခါ ဖြူဖွေးဝင်းမွတ်ပြီး ပြစ်မျိုးမှဲ့မထင်သည့် ခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းလေးက အရှင်းသားပေါ်လာသည်။

သူ့ပယောဂကြောင့် တံတွေးတချို့စိုစွတ်ကာ နီရဲပြီးစူထွက်နေသည့် နို့သီးလေးတစ်ဖက်။တခြားတစ်ဖက်ကတော့ နီရဲနေရုံသာရှိသေးသည်။ထို့ကြောင့် သူ့အာငွေ့မပေးရသေးတဲ့ နို့သီးလေးတစ်ဖက်အနားကို ခေါင်းငုံ့ချကာ အလျင်စလိုတိုးသွားလိုက်ပြီး ပြည့်ပြည့်ဝဝငုံခဲလိုက်တော့သည်။

"အင့်! ဦးစစ်"

"ပြွတ်စ်!"

"အာ့ နာ..နာတယ် ဟင့်!"

ကိုက်ဆွဲသည်။စုပ်ယူသည်။ငုံခဲသည်။သောက်လေသောက်လေငတ်မပြေနိုင်တဲ့ ကလေးငယ်ရဲ့ နို့သီးလေးကိုအချိန်အတော်ကြာသည်အထိ သူလွှတ်မပေး။တစ်ဖက်ကိုအားရသည်အထိစုပ်ယူကိုက်ခဲပြီးတော့ နောက်တစ်ဖက်ကိုလည်းမလွတ်စေရ။

"နာလို့ပါ ဟင့်! ဦး..ဦးစစ် မလုပ်ပါ..နဲ့တော့ အာ့!"

"အွန်းး ပြွတ်စ်!"

ကလေးငယ်ရဲ့ငိုသံစွတ်နေတဲ့ တားမြစ်သံလေးတွေကိုကြားသည်။သူ့ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို လက်ကလေးနှစ်ဖက်ဖြင့်တွန်းထုတ်နေတာကိုလည်း သိသည်။သူ့စုပ်ချက်တိုင်းမှာ ခါးလေးကော့တက်လာတာကိုလည်း သတိထားမိသည်။သို့သော် သူလွှတ်မပေးနိုင်။နို့သီးလေးနှစ်ဖက်ကို သူ့စိတ်တိုင်းကျပြုမူခြယ်လှယ်နေတုန်း။

"အင်းး! ဟင့်! အာ့!"

တဖြည်းဖြည်းနဲ့ သူ့အပြုအမူတွေကြားထဲမှာ ကလေးငယ်က အသားကျလာသည့်ဟန်။အတင်းတွန်းထုတ်နေခဲ့သည့်လက်ကလေးနှစ်ဖက်က သူ့ပုခုံးကိုသိုင်းဖက်လာပါသည်။တားမြစ်သံလေးတွေအစား ညည်းညူသံလေးတွေသာ ထွက်ပေါ်လာတော့သည်။

စစ်တုရင် ကတစ်ဖက်လူကို ညံ့သက်စေတဲ့နေရာမှာ ထိုသို့တစ်ဖက်ကမ်းခတ်ကျွမ်းကျင်ပါသည်။

Master's Blind Boy (COMPLETED)Donde viven las historias. Descúbrelo ahora