MBB-19(zawgyi)

877 27 0
                                    

"ဟူးးး ပင္ပန္းလိုက္တာ"

အခန္းထဲျပန္ေရာက္တာနဲ႔ ခုတင္က်ယ္ႀကီးေပၚ မွာပက္လက္လွန္လွဲခ်လိုက္တဲ့ ေရွးေရစက္။ထိုအခ်ိန္ အေနာက္ကေနလိုက္ဝင္လာသည့္ စစ္တုရင္ ကေတာ့ခပ္ျပဳံးျပဳံးမ်က္ႏွာျဖင့္။

"ဒီတိုင္းဆို သိပ္မပင္ပန္းဘူး၊ မ်က္လုံးကိုတစ္ေနရာတည္းမွာ အေသထားထားရတာကပိုပင္ပန္းတယ္"

"အဟြန္း ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေတာ္ပါတယ္"

အဝတ္အစားေတြကိုတစ္ခုခ်င္းစီခၽြတ္ေနတဲ့ စစ္တုရင္ ရဲ့မ်က္လုံးေတြက ခုတင္ေပၚလွဲေနသည့္ ေရွးေရစက္ ဆီကေနအၾကည့္မလႊဲပါ။

"ဦးစစ္ အဲ့လိုထင္တယ္ေပါ့၊ အင္း ကိုယ္လည္းကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေတာ္တယ္လို႔ထင္မိသား"

"အဟက္ လိပ္ကေလး"

"ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ယုံၾကည္မွုရွိရမယ္ဆို"

လွဲေနရာကေနထလာၿပီး သူ႔ကိုေျပာလာသည့္ ကေလးငယ္ရဲ့စကားသံေလးကခပ္စူးစူး။သူျပဳံးလိုက္မိသည္။

"အင္း မလြန္ကဲေစနဲ႔"

"သိပါတယ္ ဦးစစ္ ရဲ့"

ထိုသို႔ေျပာၿပီး ကေလးငယ္ကျပန္လွဲအိပ္သြားသည္။

ကိုယ္ေပၚကအဝတ္အစားေတြကို ကုန္စင္ေအာင္ခၽြတ္ၿပီးသြားေတာ့ သဘက္တစ္ထည္ခါးမွာေကာက္ပတ္လိုက္ရင္း ကေလးငယ္ရဲ့အနားကိုသြားလိုက္ကာ

"ထ ကေလးငယ္၊ ကိုယ္ေရခ်ိဳးေပးမယ္"

ဂ်ယ္လီေလးလို ေပ်ာ့ဖက္ေနတဲ့ခႏၶာကိုယ္ေလးကို ပုခုံးကေနဆြဲထူလိုက္ေတာ့ သူ႔ခါးကိုလက္ကေလးႏွစ္ဖက္ျဖင့္ဖက္လာၿပီး ရင္ခြင္ထဲတိုးဝင္လာသည္။

"လာ ကိုယ္ခ်ီမယ္"

ခ်ိဳင္းႏွစ္ဖက္ကေနမၿပီး ရင္ခြင္ပိုက္ပုံစံခ်ီလိုက္ေတာ့ ဖားပ်ံေလးလို သူ႔ခႏၶာကိုယ္ေပၚမွာ တြယ္ကပ္ထားေလရဲ့။ဘာမွလုပ္ခ်င္ကိုင္ခ်င္စိတ္မရွိေအာင္ ပင္ပန္းေနသည့္ပုံေလးပင္။စံအိမ္ကေန ပြဲေနရာကိုေရာက္ဖို႔ ကားစီးရတဲ့အကြာအေဝးေၾကာင့္လည္းျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ေနာက္ၿပီး သူခြံ႕ေကၽြးသမၽွစားထားတာလည္းနည္းမွမနည္းပဲကိုး။သူခဏရပ္ထားရင္ေတာင္ လက္ညႇိုးေလးႏွင့္လာကုပ္ၿပီးခြံေကၽြးခိုင္းသည္ေလ။ေတာ္ေတာ္စားနိုင္တဲ့ ကေလးငယ္။

Master's Blind Boy (COMPLETED)Where stories live. Discover now