Don't Wanna Know • GxG ~ TeacherxStudent

Yüce İnsan

Hayatıma aniden girip günlerime renk kattıktan sonra hiç tanışmamışız gibi çıkıp giden insana.

Arkanda bıraktığın enkazın altında kalmadım.

İyi okumalar dilerim. Yorumlarda buluşalım. Oy vermeyi unutmayın.

Son ders zili çaldığında Derinsu'nun beni durdurmasına fırsat vermeden sıvıştım. Öğretmenler odasının olduğu kata geçip duvarlardaki resimlere baktım. Öğrenciler yanımdan gelip geçiyor, kimi zaman omzuma çarpıyorlardı. Öğrenciler azalmaya başladığında öğretmenler kolidorda belirmeye başlamışlardı. Eğer ezilmeden eve gitmek istiyorsanız ya akıntıya uyum sağlayacaktınız ya da akıntının durulmasını bekleyecektiniz. Çoğu öğretmen akıntının durulmasını bekliyordu.

Gördüğüm bazı öğretmenlere selam vermek istemeyince o kattaki boşalmış bir sınıfa girdim. İçeriden öğretmenler odasının kapısı görülüyordu, o yüzden Mayra'yı kaybetmezdim. Gerçi beni almadan gideceğini de sanmıyordum.

Sınıfın içinde bir ileri bir geri yürürken Mayra'nın öğretmenler odasına girdiğini gördüm. Sınıftan dışarıya çıkıp öğretmenler odasının kapısının karşısına geçip duvara yaslandım. Daha sonra içeriyi görmem beni rahatsız etti ve kolidorun başına gidip peteğe arkamı vererek kollarımı önümde kavuşturdum.

Birkaç dakikanın ardından Mayra üzerinde siyah kabanını giymiş bir şekilde dışarıya çıktı. İlk önce sağ tarafa baktı, beni göremeyince diğer tarafa kafasını çevirdi. Beni gördüğünü fark edince elimi salladım ve ona doğru yürümeye başladım. Gülümsedi.Ortada buluştuk.

"Tamam mısın?"

"Tamamım hocam. Gidebiliriz."

Sen geldin tamam oldum.

Beraber okulun kapısından dışarıya çıkıp bahçe kapısına doğru yan yana yürümeye başladık. Canım onunla konuşmak istiyordu ama ne söyleyeceğimi bilemiyordum. Aramızdaki sessizlik arabaya ulaşana kadar sürdü. Arabanın önünde durduğumda aklımdan geçeni damdan düşer gibi söyledim.

"15 dakika yürümemek için arabayla mı geldiniz?"

Arabanın öndeki yolcu kapısını açarken güldü.

"Koşarak 15 dakika değil mi?"

Başımı öne eğip yanına doğru yürüdüm. Daha önce arkasından koşarak evinin önüne kadar gelip telefonunu verdiğimi hatırlamıştı.

Mayra ben içeriye oturana kadar bekledi ve kapımı kapatıp arabanın önünden dolandı. Daha sonra da yanıma kuruldu.

Çantasını arka koltuğa bırakıp araba koltuğunu biraz öne çekti. Emniyet kemerini takarken bende onu dikiz aynasından süzüyordum. Gözlerimiz kesişince gülümsedi. Bir an aynadan gördüğüm gülüşüne tutuklu kaldım. Aynı şekilde uzun süredir aldığım parfüm kokusu başımı iyice döndürmüştü.

"Emniyet kemerini tak bakalım küçük hanım. Eve seni sağ salim götürmem gerekiyor. Yoksa annen başıma bela olur."

Güler bir şekilde söylediği sözler beni biraz olsun kendime getirebilmişti. Onun yaptığı gibi biraz takılmak istedim. Yüzüme muzip bir sırıtış yerleştirdim ve kemere uzanırken konuştum.

"Eğer o kadar kötü bir şoförseniz ben yürüyerek gelebilirim. Yolu biliyorum sonuçta."

Kemer tokasını yerine yerleştirip yüzümü onun yüzüne çevirdim. Beni mahveden gülümsemesi yine yüzündeydi.

"Bu güne kadar hiç kaza yapmadım merak etme..."

Bakışmamızı bozup anahtarı çevirdi ve el frenini boşa aldı.