Don't Wanna Know • GxG ~ TeacherxStudent

Tiyatro

Ben geldiiimm.💗

2140 kelimelik bir bölüm sizi bekliyor. Umarım beğenirsiniz. Önceki bölümde oy sınırını beklediğimden çok daha hızlı geçip beni mutlu ettiğiniz için çok teşekkür ederim. Bu bölümü de seversiniz umarım. Oy vermeyi unutmayın. Yorumlarda buluşalım.

İyi okumalar dilerim.

Eylem Yalçın'dan

Harun abi gelip beni alana kadar annemler aşağıya inmiş ve neden öyle apar topar indiğimi sormuşlardı. Sorularının hiçbirine cevap vermeden boş gözlerle yolu izlemeye devam ettim. Beni kolumdan tutup hareket ettirmeye çalıştılar ancak yerinden bir an olsun kıpırdamadan durdum ve sessizce dedeme gideceğimi söyledim. Arabanın gelmesini benimle beraber beklediler ve ben binince de gittiler. Harun abi dikiz aynasından bakıp kötü olduğumu görünce torpido gözünden sevdiğim çikolata kutusunu alıp arkaya doğru uzattı.

"Sadece bir tane... Bitkin gözüküyorsun. Yine mi oldu?"

Başımla onu sessizce onaylayıp uzattığı kutudan bir tane çikolata aldım. Ağzıma atıp erimesini bekledim.

"Çok yorgunum Harun abi. Midemde bir şey tutamıyorum bugün."

"O kadar mı kötüydü?"

Camı sonuna kadar indirip ılık rüzgarın yüzüme vurmasına izin verdim. Gideceğini düşünmek midemdeki tüm kasları aynı anda sıkıyordu. Sanki nefessiz kalıyordum.

Dikiz aynasında göz göze geldiğimizde başım ile onayladım onu. Direksiyonu hafifçe sağa doğru kırdı ve ondan sonra kalan yolu durgun bir şekilde geçirdik.

Otamatik demir kapıdan geçip dedemin evinin önüne geldiğimizde Harun abinin kapımı açmasına izin vermeden arabadan indim ve beni aldığı için teşekkür ettim. Çok iyi bir adamdı Harun abi, beş yıldır dedemin şoförüydü. Dedem artık uzağı görme sorunları yaşadığı ve gözlük takmayı istemediği için mecburen birisini işe almıştı.

Evin kapısını çalmak için elimi zile uzattığım gibi kapı açılmıştı. Dedem beni pencerede bekliyor olmalıydı, ki aksini hayal bile edemezdim. Onu aradığımda sesim berbat çıkmış olmalıydı. Haliyle endişelenmişti.

"Ben geldiiimm."

Zorlukla sesimin neşeli çıkmasına çabaladım ve olabildiğince gülümseye çalıştım. İçeriye girip dedeme sıkı sıkı sarıldım.

"Hoş geldin güzel torunum benim."

İçeriye geçip elimi yüzümü yıkadım ve üzerimi değiştirmek için merdivenlerden odama çıktım. İki katlı müstakil bir evdi burası. Zamanında dedemin kardeşi tasarlamış, dedem de yaptırmıştı. Büyük bir bahçesi, önünde bir havuzu arkasında ise fideliği vardı. Alt katta salon, mutfak, banyo ve dedemin odası vardı. Her gün merdiven çıkamam ben, demişti. Üst katta ise benim için hazırladığı oda, banyo, bir tane misafir odası ve çalışma odası vardı.

Odama geldiğimde ışığı açtım ve kendimi ilk önce aynaya bakarken buldum. Mayra'nın hâlâ üzerimde olan kıyafetleri kalbimin hızlıca çarpmasına sebep olmuştu. Belki bunları bir daha ona verme fırsatım bile olmayacaktı. Gidiyordu, hem de sevgilisiyle.

Üzerimdeki kazağı burnuma doğru çekiştirip kokladım. Bu parfümü acilen bulmam gerekiyordu çünkü onun kokusuna benim kokum karışmıştı ve parfüm, gün geçtikçe etkisini kaybedecekti.

Büyük bir ihtimalle onunla ilgili olan çoğu şeyi unutacaktım. Sesinin nasıl olduğunu, gülüşünün nasıl olduğunu, ona sarılmanın nasıl hissettirdiğini, kokusunu... Hafızama karşı kaybedecektim. Giderken benden daha az şey götürmesine neden olmalıydım.