Don't Wanna Know • GxG ~ TeacherxStudent

Group Yalçınlar

Ben geldiiimmm 💞

Ayayayay çok heyecanlıyım sona doğru yaklaşıyoruz çünkü.

Şaka, en az 8 bölüm var.

Çok bekletmeden sizi bölüme alayım. Oy vermeyi unutmayın, yorumlarda buluşalım.

İyi okumalarr 🙃

Ben ateşten geçeli çok olmadı. Yangının harı sönse de koru kaldı. Ateşin dokunduğu yerlerdeki güzel anılar birer birer küle dönüşerek uçuşup gittiler. Günlerce uyku problemi yaşadım ve durup dururken girdiğim ağlama krizleri ile kendimi yıprattım. Algılarım bulanınınca çoğu zaman gerçeklikten kopup durgunlaştım. Bazı günler zombiden farkım yoktu. Çoğu zaman kendi isteğimle yemek bile yemedim. Mayra'nın istediği ile ağzıma birkaç parça bir şey attım ama bu zayıflamama engel olamadı. Psikoloğa gitmeye başladığımda çoktan iki kilo vermiştim.

Annemin durumu benden çok daha kötü olduğu için ilaçlı tedaviye başladı. Daha önce de belirli bir dönem yardım aldığını öğrendim. Benim için, ya da kendi için bilmiyorum, onca şeye katlanmak zorunda kalmış senelerce. Bende ne yaşadığını bilmeden suratsızlığı yüzünden kızardım ona. Onun da bitmiş halini görünce bazı şeyler yerine oturdu.

Annemle birlikte dedemin yardımıyla başka bir eve çıktık. Hemen hemen aynı konumdayız ama yine de o evden uzaklaşmak ikimize de iyi geldi. Babam da dedemin baskısı ile ortadan kayboldu, nerde ne yapıyor hiç biliyorum.

Psikoloğa gitmeye başladığımdan beri kendimi daha hafif hissediyorum. Sanki altında kaldığım yıkıntıdan teker teker taşları alarak beni rahatlatıyor gibi. Hâlâ üzerimde tonlarca yük var ama en azından artık ağlama krizlerine girmiyorum. Uykudan da sıçrayarak uyanmalarım azaldı.

Dedem ilk başta istemedi benim psikoloğa gitmemi, babamın nasıl biri olduğunu anlatmamı. Ama gizlilik esastır diyince kabul etti. Gerçi birisinin katil olduğunu gerçeği gizliliğe dahil mi bilmiyorum. Sadece başlarken kendime ya da başka birine zarar vermeye dair kararlıysam emniyete bildirmek zorunda olduğunu söyledi. Çoktan ölmüş biri umrunda olur mu pek emin değilim. Henüz oraları konuşmadık. Biraz benim geçmişim biraz da sorun odaklı olarak gidiyoruz.

Okuldayken çok zorlanıyorum. Derslerin hiçbiri aklıma girmiyor, çoğunda çenemi elime yaslayıp boş boş sınıfa bakıyorum. Dedem, müdürle konuştuğu için öğretmenler de ilişmiyorlar bana. Boş gelip boş gidiyorum Mayra'nın dersi haricinde.

Mayra'nın dersinde de tek ilgi odağım sevdiğim kadın oluyor. Sadece ona dikkat kesiliyorum. Dudaklarını oynatışını izliyorum ama sesini duymuyorum. Hatta öyle ki onunla ilgili hayal bile kuramıyorum. Sadece sevgilime baktığımın bilincinde oluyorum. Bazen anılarımız geliyor gözlerimin önüne ona bakarken. İşte o zaman her şey daha katlanılabilir oluyor gözümde. Çünkü o kadar yorgunum ki o güzel anıların yanına yenisini ekleyecek gücüm bile kalmadı.

Okul çıkışları Mayra'nın evine gittiğimde bana zorla yemek yedirdikten sonra koltukta uzanıyoruz. Çoğu zaman kendimi bir şey yapıyor gibi hissedeyim diye film açıyor ama ikimiz de filmi izleyemiyoruz.

Filmle her zamanki gibi ilgilenmediğimi fark ettiğinde yatağımıza götürüyor beni. Benimle konuşuyor. Böyle olduğunda konuşabiliyorum onunla. Yatakta ikimiz yan yana uzanırken ve bedenlerimiz birbirine temas ederken her şeyi unutuyorum. Yine sadece ikimiz oluyoruz ve her şey yoluna girmiş gibi hissediyorum. Minnettarlığımı göstermek ister gibi dudaklarına kısa öpücükler bırakırken parmaklarımı saçlarının arasında usul usul gezdiriyorum.

Zihimin içi boş olduğu için bu anlarda içini sadece onunla doldurmam oldukça kolay oluyor. Dikkatimi ona verince ağzımdan daha güzel sözler çıkmaya başladı. İltifat ederken düşünmediğim için kalbimden ne geçerse direk onu söylüyorum. Gözleri hakkında ne hissettiğimi bile söyledim ona.