Don't Wanna Know • GxG ~ TeacherxStudent

Seçmeselerdi

İyi okumalar dinliyorum canım okurlarım. İyi ki varsınız..❣️

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum. Bir önceki bölüm çok güzel iletişim kurmuştuk sizinle.

Dün gece mutluluktan uyuyamadım. Bir süre yatakta sağa sola dönüp durdum. Sohbetimiz az çok da olsa ana hatları ile aklımda kalmıştı. Hiçbir detayını unutmamak için hemen ardından konuştuğumuz her şeyi bir kağıda not aldım. Tekrar tekrar okuyarak hepsini ezberledim. Tüm gece boyunca tatlı sesi kulaklarımdan hiç gitmedi. Huzurla uykuya daldım.

Ertesi gün yataktan gördüğüm rüyanın da etkisiyle, değişik bir mutlulukla kalktım. Var olan her bir toz zerresi bile gözüme güzel geliyordu. Dünden beri silinmeyen aptal sırıtışım hâlâ yüzümdeydi.

Rüyamda onunla beraber yürüdüğümüzü görmüştüm tekrar tekrar. Hani derler ya rüyalar saniyeler sürer diye, sanki bana bir tolerans gösterilmiş, o saniyelik rüyalar birden fazla oynatılıp zihnime kazınmıştı.

Gördüğüm rüyayı da telefon konuşmamızı yazdığım kağıdın arka sayfasına yazdım ve tarih attım. Onunla ilgili hiçbir şeyi unutmak istemiyorum.

Bu hallerim bir süre böyle devam etti.

Ama maalesef sadece içimden heyecanlanabildim. Çünkü bedenim hâlâ yorgundu. Dün yaşadığım enerji patlaması dolayısıyla yorgun düşmüş, kollarımın altları ve bacaklarımda bulunan tüm eklem yerlerinde sızılarım artmıştı. Yarına enerji kazanabilmek için kendimi yormadan akşamı ettim. Babam aşağıda televizyon izlerken bende onun yanına gittim ve dizine uzandım. Birlikte film izledik. Saçlarımı okşadı. Annem de yanımıza meyve tabağı ile geldiğinde kendimi tekrar küçük bir çocuk gibi hissettim.

Her ne kadar bencillik gibi gözükse de bir yandan babamın evde olmasına seviniyordum. Uzun zamandır ailecek zaman geçirmemiştik. Ve benim buna kesinlikle ihtiyacım varmış.

Geceye doğru film bittikten sonra odama çıkıp yarın için hazırlık yapmaya başladım. Zile basılma sesini duyduğumda istemsizce içimi bir tedirginlik kapladı. Bu saatte kim gelirdi ki?

Dikildiğim yerde sessizce bekleyerek aşağıyı dinlemeye çalıştım ancak kimin geldiğini anlayamadım.

Mayra gelmiş olabilir mi? Umarım o gelmiştir.

Odamdan yavaş yavaş çıkıp merdivenlerden inmeye başladım. Üzerimde pijamalarım olduğu için gelenin beni görmeyeceği bir yerde durup kimin geldiğine baktıktan sonra yukarı çıkacaktım.

Holde kimse yoktu bu yüzden merdivenlerin hepsini inip salon kapısına kadar geldim ve sırtımı duvara yasladım.

Merakla birisinin konuşmasını bekledim. Annem keskin sesi odayı doldurdu.

"Hayır! Öyle birşey olmayacak!"

Kaşlarım çattım. İçeride ne oluyordu ve kim gelmişti?

"Onun üzerinde bir hak sahibi değilsin."

Babamın güçsüz sesini duydum. Korkuyor muydu? Çünkü tamamen otoritesini kaybetmiş gibi geliyordu sesi.

Oluşan sessizliği dinledim. İçimdeki ses kafamı kapıdan uzatıp ne olduğuna bakmamı söylüyordu. Tam onun dediğine uyacaktım ki eve gelen kişi konuştu. Kızgın ve bir o kadar da kararlıydı dedemin sesi. Salonun duvarlarına yankı yapacak bir şekilde gürledi.

"Sen ne babalığı becerdin ne de iyi bir eş olmayı. O kız senin yüzünden sürünüp duruyor! Birde çıkmış bana burda haktan hukuktan bahsediyorsun. Vicdan azabını dindirmek için kendini ateşlere atıp atıp duruyor, sana değer veren insanları burda her akşam ölüm haberini bekler duruma sokuyorsun!"