Don't Wanna Know • GxG ~ TeacherxStudent

Güneşi Uyandıralım

Ben geldiiiimmm 💞

Hem de final bölümümüzle.

O yüzden sizi çok bekletmeden hemen bölüme alıyorum. Yorumlarda buluşalım. Oy vermeyi unutmayın :)

İyi okumalarrr 💛

Aşk, büyülü bir kelime. Sadece üç harfe nasıl bu kadar çok anlam sığabilmiş anlamıyorum. Sadece üç harfe koca bir dünyayı sığdırabilirim ben. Aynı anda zıt iki şeyi canlandırabilir insanın kafasında. Kimine aşk, acı çekmektir kimine çektiği acıları sarma yöntemi. Benim için aşkı tanımlamayabilecek çok sözcük var. Ama bir tanesi diğerlerine göre ağır basıyor. O da huzur. Huzur, mutluluğu, mutluluk da umudu getiriyor beraberinde. Böylece kocaman bir duygu zinciri oluşuyor. Her şeyi geçtim, ne kadar olumlu duygu varsa hepsi tek bir kelimeye sığmış. Aşk büyülü olmayacak da başka ne olacak?

Şimdi aşkın, umut evresindeyim. Yeni bir hayata başlıyorum, yanımda sevdiğim. Ben daha ne isterim? Eğer biri çıkıp da bir sene önceki bene, böyle şeyler yaşayacaksın dese asla inanmazdım. Çünkü benim hikayem; imkansızlardan seçilen bir imkansızın hikayesi. Ve bizim, o imkansızı oldurma hikayemiz.

Düşünsenize, bir insanın sevdiğinden karşılık alması bile bir hayli zorken ben böyle bir kadında aşkı buldum. Aşktan korktum, aşkı kabullendim, aşka sarıldım ve aşkı sevdim. Ne kadar çok ateş varsa hepsinin elinden birer birer geçtim ve şu an olduğum kişiye dönmüştüm.

Eylem Yalçın, eskisi gibi deli dolu değil artık. Ayakları yere basan ve mantıklı kararlar doğrultusunda ilerlemeye çalışan birisi. İnsanlarla zıtlaşmak yerine kendini kontrol altına almayı öğrenmiş birisi. Aldığı tüm yaraların altından onuruyla kalkabilen birisi. Hâlâ yaralı mı? Maalesef ki evet. Henüz yaraları tamamen iyileşebilmiş değil, ve muhtemelen kabuğu düştüğünde ruhundaki o izle yaşamak zorunda kalacak. Ama Eylem Yalçın iyi, ben iyiyim.

Mayra ile yeni evimize taşınmadan hemen önce annemle konuşmaya gittim. Sevgilimin o gün söyledikleri kafamın içinde dönüp durunca en azından benden haberi olsun isteyip kendimi onun kapısının önünde buldum. Annem, düşündüğümden daha sıcak karşıladı beni ama iyiye giden hiçbir şey yoktu. Sadece çizdiğim hayattan pişman olmamamı istediğini söyledi ve eşyalarımı o evde yokken gelip alabileceğimi söyledi. Ayak üstü vedalaştık ve ben, ellerim ceplerimde bir daha o eve girmemek üzere çıktım. Canım sandığımdan daha çok acımıştı. Ne de olsa annem, insan kanını taşıdığı tarafından reddedilmeyi kendine yediremiyor.

Yorgundum, ama diyorum ya umutluydum da. Acılarımın dineceğine olan inancım tamdı benim. O yüzden ağlamadım ve bunların çektiğim son acılar olduğunun bilincinde Merve'nin yanına gittim. Belki de bu şehirdeki tek arkadaşımdı. Mayra'yı sadece ona anlatıyordum. Aramızdaki hayırsız bir arkadaşlık olsa da her an kaldığımız yerden devam edebiliyorduk.

Merve, gideceğime üzüldü ve daha önce söylemediğim için kızdı bana. Her hafta mutlaka onu arayacağımın sözünü verince biraz yumşaltabildim onu. İkimiz de iletişimimizin kesileceğini biliyorduk ama bunun hakkında sessizlik yemini ettik. Çünkü hayat böyledir. Şeker Portakalı'nın devam kitabı Güneşi Uyandıralım da geçer, ki ben ona çok hak veririm.

"Monptit, hayat budur işte. Hep giden birileri olur. Ne yürek unutur ne özlemler ölür. Bunlar sevgimizde yaşamaya devam eder. Ama birileri, zamanı geldiğinde gitmek zorundadır."

Hayat, böyle işte. Ben de bizim için gitmek zorundaydım. Bu, öyle elimi kolumu bağlayacak bir zorunluluk değildi, çünkü biz bu durumdan gayet hoşnuttuk. Dünya bizi silkelemeden dünyadan yakamızı kurtarmamız gerekiyordu. Biz de öyle yaptık, Ufuk hariç kimse ile vedalaşmadan bir gece çıkıp gittik. Uzun bir araba yolculuğu bizim için oldukça keyifliydi. Geçtiğimiz her ilde konaklayıp kafa tatili yaptık. Mayra'nın elini de tuttum böylelikle. Bizim kim olduğumuz oralarda önemli değildi. Zaten gören de bizi arkadaş ya da kardeş sanıyordu. İnsanların sığ düşünceleri bizim kalkanımız olmuştu. Mayra da bunu kullanıyor, yolda tanıştığımız insanlara bizim hakkımızda uydurma hikayeler anlatıyordu. Sadece ikimiz gerçeği bildiğimiz için, bu bizim için bir eğlence haline gelmişti.