Don't Wanna Know • GxG ~ TeacherxStudent

Tartışmanın Resmi

Ben geldimmm💙

Bir önceki bölümde yaptığınız yorumlar için çok teşekkür ediyorum. Beni canlandırdınız. ❣️

Umarım bu bölümü de seversiniz. Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın efenim, buyursunlar.

Mayra Kayalar

Bazen hayat insanın beklediği gibi ilerlemez. Elinde olmayan nedenlerden dolayı kendimizi bir şekilde bizi ilgilendirmeyen olaylara dahil olmuş bir şekilde buluruz. Bela gelmek istediği zaman adres sormaz, döner dolaşır seni bulur.

Şimdi de öyle olmuştu.

Eylem göğüsümde yatarken elinde açık olan telefonda gördüğüm Derinsu'nun çıplak fotoğrafı ile kendimi yine olayların içine çekiliyor halde bulmuştum.

İçimde büyüyen sinir tüm bedenimi kaskatı kesilmeye zorlamış, olaylara müdahale etmeden duramayacağımı bilmek tedirgin olmama sebep olmuştu.

Susmak ve görmezden gelmek hiçbir zaman yaptığım bir şey olmamıştı. Hele ki bu gençliğinin baharında bir genç kız ise...

"Eylem, Akın'a sorsana numara kiminmiş?"

Eylem'i üzerimden kaldırdım ve masanın üzerindeki telefonumu alıp koltukta yanına oturdum. Kendi kendimce sakinleşmeye ve duyguların akışı ile hareket etmemeye çalışıyordum.

"Akın bilmediğini söyledi ama sayısalların fizik soru çözümü grubunda numarası varmış."

"Tamam, numarayı ve ekran görüntüsünü bana atar mısın?"

Beni başı ile onayladı ve istediklerimi telefonuma gönderdi. Endişeli hissettiğini fark edebiliyordum. Kalbi zaten yeterince hassastı, birlikte olduğumuz iki ay boyunca bunu net bir şekilde görmüştüm. Ayrıca konuşmasalar da Derinsu onun bir zamanlar en yakın arkadaşlarındandı.

"Mayra şimdi ne olacak?"

Bilmiyordum.

Başka bir şekilde bunu öğrensem yapacağım ilk iş okul disiplin kurulu ile konuşmak olurdu. Ama nasıl öğrendiğim sorulduğunda Eylem'in adını veremezdim. Bu fotoğrafı kim gönderdiyse Eylem'i açık hedef olarak algılardı. Birisinin mahrem fotoğraflarını yayan birisinden her şeyi beklerdim.

Derin bir nefes aldım. Kafamda olasılıkları tarttım ve bana en mantıklı gelen fikrimi söyledim. En az hasarla bu yoldan çıkardık.

"Bilmiyorum. Beklemekten başka bir şey yapamayız şuan."

Beklemek istemediği gözlerinden zaten belli oluyordu ancak hislerini netleştirmek ister gibi kaşlarını çattı.

"Bir şey yapmadan oturacak mıyız yani? Kim bilir Derinsu ne haldedir?"

Uzanıp koluna dokundum.

"Biliyorum sevgilim ama senin yapabileceğin bir şey yok. Kim olduğu hemen ortaya çıkar zaten merak etme. En fazla bir saat içinde öğretmenler grubuna yazarlar. Kim bilir kaç kişiye gitti fotoğraf."

Onu sakinleştirmeye çalışma çabalarım bir işe yaramadı. Oturduğu yerden kalkıp salonun içinde yürümeye başladı.

"Ya ama bir şey yapmamız lazım. Böyle elim kolum bağlı oturamam. Bu orospu çocuğu kimse artık yüzlerce insana göndermiş olabilir fotoğrafı. Ve ben buna sessiz kalamam."

Elindeki telefonu karıştırmaya başladığı zaman ben de ayağa kalktım ve hızla dibine girerek, elimle çenesini kavrayarak yukarı kaldırdım, bana bakmasını sağladım. Başka türlü beni dinlemeyecekti. Benim yanımda küfür edecek kadar nevri dönmüştü. Bu hâli beni şaşırtsa da onu sakinleştirmeli ve yanlış bir şey yapmasını engellemeliydim. Gözlerini kaçırmasına rağmen gözlerine bakmayı bırakmadan tane tane konuştum.