Oğuz

17. Bölüm

Benden kimseye bahsetme.

Ne demekti bu? Peri kızı zaten bizim okulda değil miydi? Kimseye neden bahsetmemem gerekiyordu.

Kafam allak bullak olmuştu. Bana ismini bile söylemeyen Peri kızı aslında kimdi?

Güzel yüzünü izlerken başımı salladım. O istemiyosa kimseye bahsetmeyecektim.

Biraz daha oturdum orda. Benimle sessizliğini paylaştı. "Peri, eğer neler yaşadığımı, yaptığımı bilsen de gelir miydin yanıma."

Başını salladı hızlıca. Gelirdi. Peri kızı gelirdi.

"İntihar..." dedim zorlukla. Eğer yanıma gelicekse bilmeliydi. Belki onu tanımıyordum ama bunu bilmeden yanıma gelmesine izin veremezdim. Beni kabullenmeden gelmesini istemezdim.

"İntihar ettim. " diyerek cümlemi tamamladığımda yeşil gözlerinin içindeki hüznü gördüm.

Sol gözünün hemen yanındaki güneş lekesi gözüme takılırken ona ne kadar yakıştığını fark ettim.

Ellerini havaya kaldırdı ve işaret diliyle "Üzülme, bir sebebin olduğuna inanıyorum." dedi.

Konuşamıyordu.

Peri kızım konuşamıyordu. Zoraki bir tebessüm yerleştirdim dudaklarıma.

Zilin sesini duymamla yavaşça kalktım. Ona da kalkması için elimi uzattığımda elime görmezden gelerek kendisi kalktı ayağa. Neden bana dokunmak istememişti.

Lanetli olduğum için mi?

Biraz bozulsamda ona belli etmedim. Peri kızıma belli etmedim.

Aşağı indiğimde Peri kızım hemen kaçtı. Bende sınıfıma doğru ilerledim.

Sırama oturduğumda Atlas gelip yanıma oturdu. Rastgele bir şeyler konuşurken hocanın gelmesiyle konuşmamız son bulmuş oldu.
___

"Hapşu!"

Elimdeki peçeteyi Atlas'a uzatıp "çok yaşa." dedim. "sende gör" dediğinde bir kez daha hapşırdı.

Yaz bitiyordu ve sonbahara geçiriyorduk. Atlas ise her mevsim geçişinde grip olmayı başarıyordu.

Okuldan geldiğimizden beri hapşırıyordu. Bu gidişle yarın okula gitmesi zor görünüyordu.

Gece olmuştu ve oldukça uykum vardı. Biraz daha Atlas'ın yanına kaldıktan sonra Atlas uyumuştu ve bende uyumak üzere odama gelmiştim.

Uyurken aklımda olan tek şey Peri kızımdı...