12. Bölüm

112 15 0
                                    

1 hafta. Son 1 hafta kalmıştı taburcu olmama. Melek hemşireden ayrılmama, terasa veda etmeme son 1 hafta.

Tedavi sürecimin çok acılı ve kötü geçeceğini düşünmüştüm fakat sandığımdan iyiydi.

Hala uzun kolluklar takıyordum ve bileklerim belli olmuyordu. Sırtımda ise hâlâ izler vardı. Onlar canımı sıkmıyordu çünkü onları o adam yapmıştı. Bileklerime ise bunları ben yapmıştım.

Terasa çıkmaya karar verdiğimde odamdan çıktım. Karşı odadan küçük bir kız çocuğunun sesi geliyordu.

"Abi eve gitmek istiyorum."

Dili zar zor dönen ama konuşması çok tatlı olan kız çocuğuna muhtemelen abisi cevap verdi

"Ama Beren'im sende sürekli hasta oluyorsun. Olmaz ki böyle. Peynir yememekten hep bunlar."

Bu sesi tanıyordum. Birkaç gün önce terasta konuştuğum polisti bu. Yağız.

Onlara tebessüm ederek terasa çıktım ve her zaman oturduğum koltuğa oturdum.

Telefonumun çalmasıyla açarak kulağıma götürdüm. Atlas arıyordu.

"Oğuz! Ne yapıyorsun, bir problem yok değil mi?"

Bugün uzun zaman sonra okula gitmişti. Oradaki arkadaşları merak edince bir açıklama yapması gerekmişti.

Okulların kapanmasına çok az vardı. Ben taburcu olduğum gün kapanacaktı.

Koca bir yaz tatili onları bekliyordu. Tabii benide. "Bir problem yok, sen ne yapıyorsun?" diye cevap verdiğimde iyi olduğunu söyledi ve birkaç konuşmadan sonra kapattık.

Havalar ılıktı artık. Yaz gelmişti. Soğuk havayı hissedememek üzücü olsada yazın gelmesi iyiydi...
___

Yağız'dan...

"Abi eve gitmek istiyorum."

Küçük kardeşimin saçlarıyla oynayıp dudaklarını büzerek konuşmasına hafif tebessüm ettim.

"Ama Beren'im sende sürekli hasta oluyorsun. Olmaz ki böyle. Peynir yememekten hep bunlar." diyerek burnuna dokunduğumda kıkırdadı. Her şeyi peynire bağlıyordum çünkü bir türlü yemiyordu.

1 hafta önce gelmemize rağmen yine buradaydık. Artık kronik bir hastalığı olmasından şüpheleniyordum.

Bu kadar sık hasta olması normal değildi. En kısa sürede test taptıracaktım.

Eğer Beren'imin bir hastalığı varsa işte o zaman benim cehennemim olurdu.

Çünkü küçük kardeşim benim herşeyimdi.

OğuzHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin