Oğuz

50. Bölüm

Ellerim arkadan sandalyeye bağlıydı. Yoğun baş ağrısıyla uyandığımda kirpiklerimi kırpıştırdım.

Gözlerimi açtım. Sanki nefesim kesilecekti. Evimizin bodrumundaydım. Her şeyin başladığı bodrumda.

Yerdeki kelepçeler, kelepçelerin üstündeki ve yerlerdeki kan izleri.

Benim kanımdı. İntihar ettiğim zaman damlayan kanlarım kurumuş, iz bırakmıştı.

Başımı yan tarafa çevirdiğimde kızıl kafamı, Lavinya'yı gördüm. Ağzı bir bantla kapatılmış, elleri benim gibi oturduğu sandalyenin arkasına bağlanmıştı.

Bana baktı.
Ona baktım.

Yaşananlara ve olduğumuz yere rağmen gülümsedi. Gözlerinin kısılmasından anladım.

Yaşananlara ve olduğumuz yere rağmen gülümsedim. Gözlerimin kısılmasından anladı.

Etrafta kimse gözükmüyor diye düşünürken kapı açıldı. O adam içeri girdi.

Kocaman gülümsemesiyle beraber mırıldandı. "Fare kapana yakalandı." Bakışları Lavinya'ya döndüğünde gülerek düzeltti. "Yoksa fareler mi demeliydim."

Dişlerimi sıktım.

"Siz burada bekleyin, ben oyuncaklarımı alıp geliyorum."

Oyuncakları... İşkence aletletini alacaktı. Ben alışıktım dayanırdım fakat Lavinya... Olduğum yerde çırpındığımda o çoktan çıkmıştı.

Lavinya'ya baktım. Sırıttı. Neden sırıtıyordu. Bağlı ellerini gösterdi.

Ellerini beraber hareket ettirerek sol elini ayakkabısının içine daldırdı ve küçük bıçağı aldı.

Şaşkınlıkla dudaklarım aralandığında kaşlarımı kaldırdım. Hızlıca iplerini kestiğine ağzındaki bantı söktü ve ayaklarındaki ipleri de çözdü. Yanıma gelip önce ağzımdaki bantı çıkardı ve ellerimle ayaklarımdaki ipleri çözdü.

"Sen..." diye hayranlıkla mırıldandığımda "Açıklayacağım" dedi. Elimden tutarak beni kapının oraya getirdi. Kilitliydi tabiki.

O kapalı kapının sağ tarafına, bende sol tarafına geçtiğimde kapının açılmasını beklemeye başladık. Pencere yoktu. Tek kaçış yöntemimizdi.

Kapı açıldığında o adamın konuşması boş sandalyeleri gördüğünde ışık hızıyla kesildi.

"İşte geldim farele-"

Yumruğu suratına geçirmemle geriye doğru sendeledi. Onu tutarak içeri soktuğumuzda Lavinya'nın onun elindeki çekici alıp kafasına geçirmesiyle bayılması bir olmuştu.

"Dışarda adamları olduğuna eminim, elindeki malzemeleri al. İşimize yarayacaktır." dediğinde "Öldürmeyecek miyiz?" dedim.

Gözlerini devirdi ve "Hapishane köşelerinde çürümek mi istiyorsun? Daha iyi bir planım var." dedi.

Benim düşünemediklerimi düşünüyordu. Bu kız, fazla zekiydi...