8. Bölüm

137 17 0
                                    

Aynadaki yansımama baktım.

Kızarmış gözlerim, dağınık saçlarım ve yorgun bakışlarımla berbat görünüyordum.

Buna rağmen yansımamdaki beni rahatsız eden şey görmüşüm olmamıştı. Bileklerim olmuştu.

Hâlâ sargıdaydı ama sargıdan çıkmasına çok az kalmıştı. İz kalacaktı. İzleri her gördüğümde kendimden biraz daha nefret edecek, biraz daha utanıcaktım.

Derin bir iç çekerek yatağıma geri döndüm.

Henüz hastanedeki 1. Ayımdı. Daha doğrusu 1. ayımın sonlarına gelmiştik.

Bu süre içinde Atlas yanımdan hiç ayrılmamıştı. Bana hep destek olmuştu.

Rasim amcanın da az yardımı olmamıştı. Bir baba şefkatini görüyordum onda.

Kapıdan Melek hemşire görününce yüzümde küçük bir gülümseme oluştu.

1 ay onun sayesinde az acılı geçmişti. Benimle erkek kardeşiymişim gibi ilgileniyordu.

"Evet, bugün nasılsın bakalım?"

Yorgunum, bitkinim, kendimden nefret ediyorum? "Daha iyiyim."

Gülümsedi. "Zamanı geldi Oğuz. Hazır mısın?"

Hazır mıydım? Bilmiyordum fakat yinede başımı salladım.

Bileklerimi ona doğru uzatıp gözlerimi kapattım.

O adamın siması geldi gözümün önüne. 3 ay boyunca yaşadığım o cehennem.

"Babana iyi geceler demek yok mu?"

"Yiyeceksin!"

Gözlerimi sıkı sıkı kapatıyordum hala. Her ne kadar onu görünce acı çeksemde açmadım. Bakmadım sargıların nasıl çıktığına.

Melek hemşire "gözlerini açabilirsin." dediğinde hafifçe araladım kirpiklerimi.

Bileklerimin üstündeki hala kızarık olan büyük küçük izlere baktım. Gördüğüm an tekrar kapattım gözlerimi.

Gözlerimden birkaç yaş süzüldüğünde fısıldadım.

"Bu izlerin hepsi..kalacak mı?"

Melek hemşire istemeye istemeye salladı başını.

Derin ve titrek bir iç çektim. "Tamam.." dedim sadece. Tamam.

Her gördüğümde kendimden tiksineceğim izler kalacaktı. Tamam.

Her gördüğümde onu hatırladığım izler kalacaktı. Tamam.

Atlas her gördüğünde ondan utanacağım izler kalacaktı. Tamam.

Tamam. 5 harflik kelimenin dalları vücuduma dolanıp beni boğuyordu.

Ama tamamdı. Ona da tamam. Çünkü benim hiçbir zaman itiraz edebilme şansım olmamıştı.

Çünkü ben lanetliydim. O adam hep öyle derdi.

Çünkü Oğuz lanetliydi.

OğuzHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin