"Hayat; siz planlar yaparken başınıza gelenlerdir" diye boşuna dememiş John Lennon.
♦
"Senlik bir şey yok" geldiğimizden beri ilk defa konuşarak denizdeki bakışlarının bana dönmesini sağladım. Başını eğip güldü. "Benlik bir şey yok? Neylik bir şey v...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İyi Okumalar❤️🔥
Bu hayatta şanssızın tanımını sorsalar hiç şüphesiz konuşmadan kendimi gösterirdim. İlk görev yaptığım yer olan Giresun'da üç yıl kalmama rağmen her gün düşmem, günlük güneşlik olan havanın ben süslenip püslenip dışarıya çıkınca yağmur yağması, ilk seansıma gelen kişinin intihara meyilli biri olup seans çıkışı beni kolumdan tutup camın önüne çekmesi ve bu hayat yaşanılmaz gel beraber atlayalım demesi ve bunun gibi birçok saçma olaylar buna dahildi.
Şimdi ise İzmir'e gelmemin üzerinden yalnızca on beş saat geçtikten sonra sanki şehirde başka banka yokmuş gibi benim olduğum bankada oluşan soygun olması da bu saydıklarıma dahil olmuştu.
Karşımdaki adam hem elindeki silahı etrafa tutuyor hemde gişenin hemen arkasındaki çalışan adam ve kıza elindeki torbaları doldurması için emir veriyordu.
Çevremdeki çocukların ağlaması, kadınların sesleri ile karışıyordu. Bu soygunun ortasında ise yanımdaki amca ve teyze birbirinden helallik istiyordu.
Gerçekten çıldıracaktım! Hayır, herhangi bir yerde soygun olsun demiyordum ama ben girince neden oluyordu!?
Gişenin ardındaki kadın hem titriyor hemde paraları torbaya koyuyordu. Diğer çalışanlar ise yalnızca elini kaldırmış bekliyorlardı. Bakışlarım etrafta gezinirken elini kaldırıp bekleyen çalışan sağ elini yavaşça indirip masanın altına koydu. Korkak bakışları etrafı süzerken soyguncunun bağırması ile ellerini tekrar havaya kaldırdı. O an aslında polis çağırma düğmesine bastığını anlayıp rahat bir nefes verdim.
Siyah maskeli adamlardan biri benim gibi çöken onlarca kişinin yanına gelip "TELEFON, SAAT, PARA NE VARSA ÇIKARIN ÜZERİNİZDEN! ÇABUK ÇABUK HADİ!" Bu buradan çıkabilirsem bir KBB'ye görünsem çok iyi olacaktı. Bu adamın sayesinde kulak zarımdaki damar atmışt. Tam tepemde dikilip yalnızca bağırarak emir veriyordu.
Kapının orada dikilen adam elindeki torbayı açıp koltukların önüne geldi insanlar canın korkusu ile adamın dediklerini yaparken sıra bana geldi. Telefonumu atıp elimi tekrar başımın üzerine geçirdim. Adam bağırarak "dalga mı geçiyorsun lan sen?! Koysana paraları içine!"
Derin bir nefes alıp bakışlarımı adama çevirdim "yanımda para olsa bankaya mı gelirim beyefendi?" Adam yanındaki emir veren adama bakıp tekrar bana baktı elindeki silahla bileğimdeki saate vurup "onu ver o zaman!" diye bağırdı.
Bu saat babam ben daha lisedeyken almıştı asla vermezdim. Sağ elim ile sol bileğimi tutup göğsüme dayadım. "Manevi değeri var vermem onu"
Adamın bakışları tavanı bulup tekrar bana döndü "İnşallah dalga geçiyorsundur, koysana lan şunu!" Tam itiraz edecektim ki kapının önüne dolan polis arabaları ile rahat bir nefes aldım. Çalışan adam tam vaktinde polis çağırma düğmesine basmıştı.
