"Hayat; siz planlar yaparken başınıza gelenlerdir" diye boşuna dememiş John Lennon.
♦
"Senlik bir şey yok" geldiğimizden beri ilk defa konuşarak denizdeki bakışlarının bana dönmesini sağladım. Başını eğip güldü. "Benlik bir şey yok? Neylik bir şey v...
Canlarım bölümü yayınlamayı unutmuşum... Kusura bakmayın lütfen🙏🏻
Normalde bir hafta sonra gelecekti bu bölüm fakat dün 80.000 olmamız adına yayınlamak istedim. İyi varsınız ❤️🩹 sizi çok seviyorum ❤️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İyi okumalar ✨
Ben kendimi bildim bileli insanların güvenlerini kırmaktan korkar ve çekinirdim. Özellikle konu ailem olsa daha bir kötü hissederdim kendimi.
Bundan dolayı annem ve babamdan hiçbir şeyimi saklamaz, daima onlara danışır ya da anlatırdım. Sanırım bundan kaynaklıdır ki anne ve babamın bana güvenleri sonsuzdu.
Mesela lisede kızlarla bir tartışmaya, kavgaya girdiğimizde aileler hemen çağırılırdı ve müdür istediği kadar konuşsun veya kızlar istediği kadar iftira atsın, benim babam bana sarılır ve güven de olduğumu, sonra konuşacağımızı söylerdi. Haklı da haksız da olsam anlatırdım babama ve anneme.
Annem genelde katı olurdu ama babam, dünyayı yaksam parmak ucuma ateş değdi diye sinirlenirdi ama bana değil, aksine beni yakan ateşe sinirlenirdi.
Ben böyle bir ailede doğmuş ve büyümüştüm. Ben güven kırmaktan, insanları üzmekten korkardım.
Babama daha küçücükken bile söz vermiştim ben. Hani her kızın ilk aşkı babası olurdu ya, ikinci aşkım olduğu zaman ilk babama söyleyecektim. Bu babam ve benim aramda bir sözdü. Fakat ben şuan o sözü tutamamış, babamı üzmüştüm.
Ben canımdan çok sevdiğim ilk aşkımın güvenini kırmıştım.
Bunu gözlerindeki o kırılmaya dayanarak söylüyordum elbette.
"Ne? Ne diyorsun Havva sen?" Bir kez daha aynı soruyu sormuştu babam. Annem elini dudaklarının üzerine kapatıp bana baktı. Gözlerim dolu dolu babama baktım. Bana kırgın bakmasın istedim ama bu yalnızca istekle kaldı çünkü babam kırgın ve sorgular çehresini benim ne halde olduğunu bile bilmediğim çehreme çevirdi.
"Ne diyor annen, Asel?"
Baş parmağıma çektirdiğim işkenceye bir son verip dik durmaya çalıştım. Şu bir saatte anladığım kadarıyla benden nefret eden Gülistan hanım'a malzeme vermek istemiyordum. Üstelik yanımda sevdiğim adam ve annesi vardı.
Zorlukla yutkunup boğazımdaki yumrunun gitmesini istedim ama babamın sorgulayıcı bakışları o yumruyu büyütüyordu.
"D-doğru diyor baba. Ben ve Kuzey," tekrar yutkunma ihtiyacı hissettim. Kuzey şuan baba - kız arasına girmek istemiyor olacak ki yanımda, yanı başımda bekliyordu fakat her an müdahale edecek gibiydi.
