"Hayat; siz planlar yaparken başınıza gelenlerdir" diye boşuna dememiş John Lennon.
♦
"Senlik bir şey yok" geldiğimizden beri ilk defa konuşarak denizdeki bakışlarının bana dönmesini sağladım. Başını eğip güldü. "Benlik bir şey yok? Nelik bir şey va...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İyi okumalar ✨
Aynanın karşısına geçip kendinizi süzdüğünüzde ne düşünüyordunuz bilmiyorum ama ben eski benliğimi düşünüyordum.
Eski Asel Aden'i,
Eski mutluluğumu,
Kuzey ile tanıştığımız ilk zamanları.
Yanlış anlaşılmasın, şu anımdan pişmanım demiyordum. Sadece eskisi gibi özgür olduğumu hissetmek istiyordum. Tıpkı bir muhabbet kuşu gibi kafese hapsolmak değil, serçe gibi özgür olmak istiyordum.
Kuzey'le beraber vakit geçirmemizin üzerinden bir hafta geçmişti. Öğlen saatlerinde mutlaka uğruyordu ama geceleri ekstra mesai yaptığı için görmüyordum onu.
Bugün ise bir hafta sonra bir aktivite yapacaktık. Akşam saatlerinde sessiz, huzurlu, kafa dinlemelik bir yer öğrenmiştik ve Kuzey'le piknik yapacaktık. Açıkçası piknikten kastımız sandviç ve meyveydi. Açık hava da romantik bir akşam olacaktı ama içimde kötü bir his vardı.
Kuzey bir saat önce mesaj atmış motorla gideceğimizi söylemişti. Uzun zamandır binmediğim için hevesle kabul etmiştim. Altıma wide leg kot pantolon, üzerime ise akşam esen hava dolayısıyla beyaz çıt çıtlı badi giymiştim. Saçlarıma fön çekmiş, hafif makyaj yapmıştım. Bej rengi çantamı omzumdan asıp evin içini son kez kontrol ettim.
Ocağı kontrol ederken arka cebimden gelen bildirim sesi ile telefonuma baktığımda Kuzey'den mesaj geldiğini gördüm.
Benimki: aşağıdayım güzelim
Merdiven kapısını açıp spor ayakkabılarımı giydim. Küçük piknik çantasını koluma takarken indiğime dair mesaj yazıp hızla merdivenleri indim. Kuzey siyah, bol pantolon ve siyah polo yaka giymişti. Motoruna yaslanmıştı. Kollarını birbirine dolamış çevreyi izliyordu. Kapının açılma sesini duymuş olmalı ki odağını bana çevirdi.
"Ben geldim!" diye şakıdım. Bedenini doğrultup kollarını iki yana açtı. "Hoşgeldin bebeğim," kollarımı boynuna doladım. Boyum yetmediği için parmak ucuma çıkmak zorunda kalmıştım ama Kuzey kollarını belime dolayıp bedenimi havalandırdı.
"Sende hoşgeldin, sevgilim." Yüz yüze gelmemizi sağladım. Hayran olduğum siması gözlerimin önündeydi şimdi. Yanaklarına öpücük koyup indirmesi için gülümsedim. Sinyali almış bedenimin tekrar asfaltla buluşmasını sağlamıştı.
"Özledim yavrum seni. Nasılsın?"
"Bende çok özledim. İyiyim, sen nasılsın?" Elimdeki sepeti alıp motorunun arkasındaki kasaya yerleştirdi. "Seni gördüm daha iyi oldum. Hadi atla, gidelim." Kasadan çıkardığı kaskı saçlarıma dikkat ederek taktı. Gözlerimin önündeki korumalık gibi olan şeyi kaldırınca tekrar yüzünü görmüştüm.
