"Hayat; siz planlar yaparken başınıza gelenlerdir" diye boşuna dememiş John Lennon.
♦
"Senlik bir şey yok" geldiğimizden beri ilk defa konuşarak denizdeki bakışlarının bana dönmesini sağladım. Başını eğip güldü. "Benlik bir şey yok? Nelik bir şey va...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İyi okumalar ✨
Hayat sürekli seçimlerle doluydu. İstediğimizi elde etmek için bir diğerini elemek zorundaydık. Nedeni ise apaçık ortadaydı. Dünya nankördü. Bu evrenin içindeki insanlardan da farklılık beklenmezdi. Çabalıyorduk fakat niçin çabaladığımızdanhabersizdik. En iyisi için diye düşünüyorduk. Peki ya en iyisi neydi?
Koşuyorduk. Geç kaldığımızı düşünerek koşuyorduk. Perişan oluyorduk hedefimiz için. Üstelik boşunaydı. Koşuyorduk ama koşmasak da varacaktık. Son değişmeyecekti. Yani ben öyle düşünüyordum.
Sevdiğim kadının peşindeki aşağılık yüzünden aylardır koşuyorduk. Sona gelmiştik artık. Sondaysa beklemediğim bir durumla karşılaşmıştık. Ben sevdiğim kadını almak için perişan olurken hayat bana bir sürpriz çıkarmıştı. Bir yanda sevdiğim kadın öbür tarafta kuzenim dediğim kardeşimden farksız Melis vardı.
Evet hayat seçimlerle doluydu fakat benim lügatımda seçim yoktu. Benim olan benimdi. Ne sevdiğim kadını seçip kuzenimi ateşe atacaktım ne de kuzenimi seçip sevdiğim kadını. "Adamları paketledik." Turgut başkomiserin sesiyle derin bir nefes aldım. Telsizden başka bir ses geldi. "Bombalar imha edildi." Dudaklarım iki yana kaydı.
Türk polisi ile istediğiniz gibi oynayamazdınız.
Arkama döndüm. "Yusuf kameraları imha et." Yusuf anında silahıyla kameraları indirmeye başladı. "Baran Melis sende. Hadi dostum güveniyorum sana." Baş selamı verip Melis'e yaklaştı. O işini bilirdi. "Semih elektrik akımını durdur." Semih baş selamı verip Aden'in önünde durdu. Havada uçuşan kurşunlarla kaşlarımı çattım. Her yerde kamera vardı. Diğer polisleri de kalan adamları yakalamaları için gönderdikten sonra Mert'ten de suyu halletmesini söyleyip sevdiğim kadına yaklaştım.
"Buradayım. Sana bir şey olmasına izin vermem." Dışardan gelen silah sesleriyle telsizi elime aldım. "Neler oluyor?"
"Komiserim çevre adamlarla dolu. Yalnızca binada bomba düzeneği yok. Her yere düzülmüş."
"Kimsenin kılına dâhi zarar gelmeden işi bitirin!" Turgut başkomiserin sesiyle işi ona devredip Semih'e baktım zorlansa da elektrik akımını kesti. Mert suyla uğraşırken küpün arkasındaki makineye yaklaştım. Uzaktan kumandası yoktu artık. Turgut başkomiserim adamları yakaladığına ve kumandayla alakalı bir şey söylemediğine göre saklıydı. İlk önce makinenin uzaktan bağlantısını kestim. Uzun uğraşlar sonucu düğmeyi bulduktan sonra paslanan demirle duraksadım. Silahla vurmam gerekiyordu ama bağlantının sandalyeye bağlı olup olmadığını bilmiyordum. Düzeneği çözmeye çalışıyordum. Demirin içinde gördüğüm halatla silahı demire tuttum. Silah sesiyle demirde açılan delikler doğru yolda olduğumu gösteriyordu.
