"Hayat; siz planlar yaparken başınıza gelenlerdir" diye boşuna dememiş John Lennon.
♦
"Senlik bir şey yok" geldiğimizden beri ilk defa konuşarak denizdeki bakışlarının bana dönmesini sağladım. Başını eğip güldü. "Benlik bir şey yok? Neylik bir şey v...
Yıldızı doldurmayı ve bol bol yorum yapmayı unutmayın lütfen🤍
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İyi okumalar ✨
Nemlerin ev sahipliği yaptığı, yağmur için toplandığı, bulutların beyaz-gri renklerin koyu griye dönüp kasvet yarattığı gökyüzünü izlerken içimde bir korku vardı. İçimi ferahlatmak için gökyüzüne veyahut denize sığınan bedenim, aşık olduğum havaya bakmaya korkuyordu.
Gözümün önünde tartışan, abim yerine koyduğum, tek kardeş olduğumdan abilik duygularını hissettiğim Emre; hayatımın merkezine koyduğum, sırlarımı ve benliğimi paylaştığım adam… Kuzey. Odadan tartışarak çıktıklarında çok korkmuştum. Kız arkadaşlarımla vedalaşıp annemin hastane kapısına kadar geçirmesi ile bunalmıştım.
Tek dileğim aşk uğruna iki yakın arkadaşın arasının bozulmamasıydı. Annemin koltuğa oturup Gülay abla ile görüşmesini göz ardı edip gökyüzüne sığınmış Emre ve Kuzey’in kalp kırıcı tartışmaya girmemesi için dua etmiştim.
Kapının tıklatılma sesini duyunca heyecanla yerimde doğrulmaya çalıştım ama belimin ağrısı ile inleyerek geri yatağa yattım. Boğuşma sırasında olan yaralanmalarım şuan gün yüzüne çıkıyordu. Annem aramayı alelacele sonlandırıp içeri giren doktor önlüklü adama dikti gözlerini.
“Merhaba, ben Hakan, iyileşme süreciniz boyunca sizinle ilgileneceğim. Nasıl hissediyorsunuz?” boğazımdaki anlamlandıramadığım yanmanın geçmesi için yutkundum. Sanki boğazımın çevresine tel örgüler sarılmış gibiydi. “yorgun,” sesim oldukça kısık çıkmıştı. Başını sol omzuna yatırıp elini önlüğünün cebine koydu. “hımm… nasıl bir yorgunluk mesela anlatabilir misiniz?”
O anları anımsamak istemesem de örneği an üzerinden verdim. Doktor nereden bilebilirdi ki? “Üzerimde büyük bir yük var. Nefes aldıkça göğsümün ortasına baskı uyguluyormuş gibi. Boğazımın çevresine tel örgüler sarılıymış gibi hissediyorum. Ayrıca gözlerimde de nedenini bilmediğim bir yanma var. Normalde bilgisayar ekranına uzun süre baktığım zaman olurdu ama bu çok farklı bir yanma.” Vücudumda hissettiklerimi söylediğimde annem başımın ucunda durdu.
Hakan Bey bunları sıralamamı bekliyormuş gibiydi. “Sizi hastaneye getiren beyefendinin hemşirelerimize anlattıklarına göre anlattıklarınız gayet normal. Verdiğimiz serumun içerisindeki ilaçlar ağrılarınızı giderecek fakat hissettiğiniz sızılar zamanla geçecek. Aldığınız darbeler sonucu ani hareketler yapmaktan kaçınmalısınız. Boğazınızdaki ağrıya gelecek olursak; uzun süre boğuşma esnasında nefessiz kalmanız ve bedeninizin alması gereken suyu vermemenizden kaynaklanıyor,”
Annem baş ucuma gelmiş serum takılan elimi tutuyordu. Tüm dikkati Hakan Bey’deydi. Doktorun tek bir tane sözünü bile kaçırmak istemiyordu sanki. “Kullanması gereken ilaç var mıdır acaba?” Annemin konuşması ile doktor Hakan Bey’e döndüm.
