"Hayat; siz planlar yaparken başınıza gelenlerdir" diye boşuna dememiş John Lennon.
♦
"Senlik bir şey yok" geldiğimizden beri ilk defa konuşarak denizdeki bakışlarının bana dönmesini sağladım. Başını eğip güldü. "Benlik bir şey yok? Neylik bir şey v...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İyi okumalar✨
Elimdeki parfümü boynuma ve bileğime sıkıp aynadaki kendime öpücük attım. Birazdan Güney abi gelip beni alacaktı ve Gülay ablalara gidecektik.
Giydiklerimi iki parça yapmak yerine üzerime yapışan siyah triko bir elbise tercih etmiştim. Boynumda Kuzey'in bana geri verdiği şans kolyem, Kuzey'in hediye ettiği kar tanesi kolye vardı ama bunlar elbise dekolteli ve şaşalı olmadığı için az kalacaktı. Onun için kolyeyi içime koyup çoklu kolye taktım.
Sürdüğüm nude rengi ruju çantama atıp Güney abiden gelen mesaj ile siyah trençkotumu giyip merdivenlerden indim. Babam yine işe gitmişti. Annem ise elindeki el işini yapmakla meşguldü. Dış kapıyı açıp önümdeki siyah BMW'ye bindim. Kuzey ne kadar Mercedesci ise Güney abi bir o kadar BMWciydi.
"Hoşgeldin abiciğim, nasılsın?" Çantamı kucağıma aldım. Güney abi yola koyulmuştu bile. "iyiyim Güney abi, sen nasılsın?"
"İyiyim ben de, teşekkür ederim." Mahcupca "gelmeseydin keşke, ben kendim gelirdim," dedim. İşten çıktığı gibi beni almaya gelmişti. "Olur mu öyle şey? Gelmeseydim bu soğukta metro köşelerinde olacaktın,"
"O da doğru. İnsanın arabası gibisi yok," yandan bana bakıp güldü. "Sen? Senin ehliyetin yok mu?"
"Yok maalesef. Korkuyorum kullanmaya,"
Güney abi güldü. "Keşke biraz Melis'te korksa. Bir gün arabamı kaçıracak diye korkuyorum," Melis'e gülüp onun hakkında konuşmaya başladık. Saat 20:30'du. Kadınla kızı çoktan gelmiş olmalıydı.
Arabayı park edip arkaya uzandı. Şemsiyeyi alıp arabadan çıktı. Yağmur şiddetli yağdığı için arabadan inmeme izin vermemişti. Kapıyı açıp ıslanmama engel olarak eve girdik. Güney abi evin kapısını anahtarı ile açıp içeri girdi. Ardından girerken içeride koyu bir sohbetin döndüğünü farkettim.
Güney abi önde ben arkada oturma odasına girdik. Güney abiyi gören Gülay abla ayaklandı. "Oğlum hoşgeldin!" Ardından beni gördü. "Ayy Asel'im sen de hoşgeldin," oğlundan önce bana sarıldı. "Hoşbuldum Gülay abla, nasılsın?"
"İyi gibiydim. Sen geldin, daha bir iyi oldum," gülüp birbirimizden ayrıldık. Gözlerim Kuzey'i ararken ikili koltukta yanındaki benden kat ve kat güzel bir kızla oturduğunu gördüm. Kız o kadar güzeldi ki... Siyah saçları, beyaz teni, mavi gözleri ile bakanın bir daha bakacağı nitelikteydi.
Kız samimi olmayan bir şekilde güldü ve Kuzey'e baktı ama Kuzey'in gözleri full bendeydi. "Hoşgeldiniz!" Güney abi ile aynı anda hoşgeldiniz demiştik. Güney abi göz kırpıp güldü. Kuzey'e baktığımda abisine sinirle baktığını gördüm.
