"Hayat; siz planlar yaparken başınıza gelenlerdir" diye boşuna dememiş John Lennon.
♦
"Senlik bir şey yok" geldiğimizden beri ilk defa konuşarak denizdeki bakışlarının bana dönmesini sağladım. Başını eğip güldü. "Benlik bir şey yok? Nelik bir şey va...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İyi okumalar ✨
Üç Hafta Sonra
'Ruha giden yolu buldum' değil, 'kendi yolumda yürürken yolu buldum' deyin. Çünkü ruh her yolda yürür. Ruh ne bir çizgi üzerinde yürür; ne de bir kamış gibi dümdüz büyür. Ruh, sayısız taç yaprakları olan bir lotus çiçeği gibi açılır.
Halil Cibran'ın okuduğum Ermiş kitabındaki satırları okurken beğeniyle dudaklarımı büktüm. Çok güzel açıklamıştı ruhu. Bu sayfayı geçmeden önce poss-itlerimden birini takıp sayfayı çevirdim. Kitapların altlarını çizmektense not bırakmayı veya poss-it yapıştırmayı tercih ediyordum.
"Asel hadi annem çık şu odandan da yardım et. Misafirler gelir şimdi." Annemin sesiyle daha fazla bağırmaması için kitabımı baş ucuma koyup ayaklandım. "Geliyorum!"
Dün akşam annem, Gülay ablayı aramış bugüne akşam yemeğine çağırmıştı. Sabahtan beri çeşit çeşit yemek hazırlamıştı. Zaten sürekli beraberlerdi neden bu kadar hazırlık yapıyordu anlamış değildim.
Ailem geldiğinden beri iki günde bir ya annem Gülay ablaya gidiyordu ya da Gülay abla bize geliyordu. Tabii ki şikayetçi değildim ama insan bir diyordu ki yeter artık yorulmadınız mı? Düşüncelerime son verip salata yapmaya başladım. İşlerim iyice düzene girmişti. Haftanın iki günü evde, üç günü klinikteydim. Açıkçası hâlâ korku içindeydim ama yapacak bir şey yoktu. Bir yerden sonra hayatıma devam etmek zorundaydım.
Kuzey konusu ise hâlâ karmaşıktı. Seviyordum. Kalbime söz geçiremiyordum ama gururum el vermiyordu. Sevip de kabullenememekti bu. Bir buçuk aya yakındır ilişkimiz yoktu. Görüyorduk elbette birbirimizi. Ailelerimiz bu kadar yakınken görmemek imkansızdı. Onu özlemiştim. Sarılmak, öpmek, konuşmak, dertleşmek istiyordum. Kuzey'i her gördüğümde onun da benden farksız olduğunu görüyordum. Gözlerimin içine bakıyordu konuşmam için. Son geldiğinde gözlerinde kırgınlık vardı. "Hiç mi değerim yok sende." demişti. Yeminler etmişti bir daha ayrılık kelimesinin geçmeyeceğine. Korkumu biliyordu. İnsanlara güvenmekte zorluk yaşayan biriydim ama Kuzey farklıydı işte.
En son Melis'le konuştuğumda Kuzey'in geceleri yatamadığını söylemişti. İki gün önce Emre'yle gece Alsancak turu yaptığımızda karşılaşmıştık. O gün keşke görmeseydim diye geçirmiştim içimden. Gün geçtikçe değişiyordu. O gün elinde sigara görmüştüm. Semih ilk defa içtiğini söylemişti. Yusuf'sa ilk defa bu kadar dertli gördüğünü anlatmıştı. Kalbim dayanmıyordu onu böyle görmeye.
