"Hayat; siz planlar yaparken başınıza gelenlerdir" diye boşuna dememiş John Lennon.
♦
"Senlik bir şey yok" geldiğimizden beri ilk defa konuşarak denizdeki bakışlarının bana dönmesini sağladım. Başını eğip güldü. "Benlik bir şey yok? Nelik bir şey va...
Canlarım kitabımızın okunması gittikçe artıyor fakat oy ve yorum sayısı çok az. Lütfen bölümü okumaya başlamadan oy verir misiniz? Her satırda düşüncelerinizi yazar mısınız?
Oy verdiyseniz bölüme geçebilirizz
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İyi okumalar ✨
"Yavrum, saat kaç gibi gelirsin? Melis gidecek, seni de görmek ister" stilettolarımı giyerken annemin sabahlıklarıyla karşımda durmuş içeri girmesini bekliyordum.
"Dün konuştum ben onunla. Erken döneceğim zaten." Çantamı uzatırken "iyi iyi. Hadi Allah zihin açıklığı versin. Dikkat et."
Göz devirdim. Hala okula gönderiyormuş gibi yolluyordu. "Anne farkında mısın ama okula gitmiyorum, kliniğe gidiyorum."
"Olsun evladım. Zihin sadece okulda mı lazım" üzerimi düzelttikten sonra merdiven başına geldim. "Aynen annem ondan. Hadi gir içeri. Sabah sabah uyandın, saat daha 08:00 olmadı.
"Ee iyi madem," tam içeri girecekken "Ay Emre'de uyanmış. Bekle beraber gidin" Kapının önünde dün üzerinde olan kıyafetleri ile Emre belirdi. Elini yüzünü yıkamış gayet dinç duruyordu ama üzerini değiştirmek için eve gitmesi gerekiyordu. Boşuna kendisini yormasına gerek yok.
"Emre eve uğrar kesin. Ben erken gideyim, haydi görüşürüz" deyip merdivenden inecekken "Günaydın.. Kıyafetlerim ofiste. Bekle geliyorum" diyen Emre'nin sesini işittim.
Onu onaylayıp merdivenlerden inip dışarı çıktım. Melis akşam üzeri gidiyordu. Onu kimin götüreceğini sorduğumda Kuzey'den bahsetmişti ama Kuzey'in ayağı alçılıydı.
Muhtemelen Güney abi götürecekti. Emre'nin arabasının önünde durup Emre'nin gelmesini bekledim. Dün yağmur yağdığı için çok güzel bir toprak kokusu vardı. Kokuyu solurken kısa süre içinde Emre görüş açıma girip kapıyı açtı. Beraber binip yola koyulduk.
Sahilden giderken gördüğümüz ilk simit satan abiden simit ve çay alıp arabaya geri oturduk. Hava esiyordu ama nasılsa klinikteyim diye elbise giymiştim. Haziran ayındaydık ama yağmurlar ve soğuk esintiler devam ediyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
