"Hayat; siz planlar yaparken başınıza gelenlerdir" diye boşuna dememiş John Lennon.
♦
"Senlik bir şey yok" geldiğimizden beri ilk defa konuşarak denizdeki bakışlarının bana dönmesini sağladım. Başını eğip güldü. "Benlik bir şey yok? Nelik bir şey va...
Canlarım kitabımızın okunması gittikçe artıyor fakat oy ve yorum sayısı çok az. Lütfen bölümü okumaya başlamadan oy verir misiniz? Her satırda düşüncelerinizi yazar mısınız?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İyi Okumalar✨
Başımın dibinde vızırdayan sineği elimle göndermeye çalıştım. Sinek gitmek bir yana olsun, başımın üstünde gezmeye başladı. Sinirle yastığı havaya savurup geri başımın altına koydum ama yine ses kesilmedi. Başımı yastığın altına koyup sesi duymamaya çalıştım.
Kısa bir süre ses gelmezken tam iyice uykuya dalacakken yine ses arttı. Dizlerimin üzerinde yatakta tepinip bir gözüm kapalı ayağı kalktım. Gece geldiğimde aşırı sıcaktan pencereyi kapatıp vantilatörü açmıştım. Sinek nereden gelmişti bilmiyordum ama pencereyi açıp çıkmasını bekledim.
Pencerenin kulpuna tüm gücümü vermiş uyurken odamın kapısı açıldı. "Kızım ne yapıyorsun pencerede?" Annemin sesinden içeri girenin annem olduğunu anlayıp takmayıp uyumaya devam ettim.
Annem koluma dokunup yatağa ilerletti. Pencereyi kapatıp beni yatağa yatırırken "Rüyanda Kuzey'i mi gördün annem, ne bu pencere sevdası?"
"Sinek gitmiyor" diye mırıldanıp nevresimin altına sokuldum. Annem yüzünü bana yaklaştırdı. "Ney ney?" Anneme arkamı dönüp en rahat pozisyonumu aldım. "Anam! kızım iyice delirdi. Bu kadar geç gelirsen böyle olur işte! Hadi yat birazdan uyandırırım ben seni"
Odamdan çıkmadan önce vantilatörü açan anneme içimden öpücük gönderip geri uyudum. Kuzey'le o kadar çok vakit geçirmiştik ki saatin 03:00 olduğunu sonradan fark etmiştik. Eve gelmemiz 03:30u bulurken Kuzey beni eve bırakıp gitmişti. Geldiğim gibi duş alıp uyumuştum. Şuan hiç halim yoktu.
Gözlerimin önüne Kuzey'in gözleri gelirken gülümseyip yastığıma sarıldım. İşte şimdi uyku daha da kaliteli olmuştu.
♣
Komodinimin üzerinde çalan telefonuma elimi uzatıp şarjdan çıkarttıktan sonra kulağıma götürdüm. Kesin yine Selin arıyordu. Sabahtan beri mesaj atıyordu. En son dayanamayıp WhatsApp'tan sessize almıştım. Mesajlarına dönmediğimi görünce aramış olmalıydı.
"Hıı? Ne var yine Selo? Bir bırakmadın uyuyayım ya! Ben sana böyle mi yapıyorum? Bir sal da uyuyayım be! Git Elif'lere sar!"
Ahizeden bir gülme sesi geldi "günaydın yavrum," Kuzey şuan benim karga gibi olan sesimi duymuştu değil mi? Rezillik!
"Günaydın? Tam olarak gün aymadı, hadi iyi geceler," deyip telefonu kulağım ile yastık arasına koydum. "gün aydı bile yavrum, hadi uyan."
