"Hayat; siz planlar yaparken başınıza gelenlerdir" diye boşuna dememiş John Lennon.
♦
"Senlik bir şey yok" geldiğimizden beri ilk defa konuşarak denizdeki bakışlarının bana dönmesini sağladım. Başını eğip güldü. "Benlik bir şey yok? Nelik bir şey va...
Doğum günümün şerefine güzel mi güzel bir bölümle geldimm 🫶🏻🍷
Canlarım kitabımızın okunması gittikçe artıyor fakat oy ve yorum sayısı çok az. Lütfen bölümü okumaya başlamadan oy verir misiniz? Her satırda düşüncelerinizi yazar mısınız?
Oy verdiyseniz bölüme geçebilirizz
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İyi okumalar✨
Yavaş yavaş indiğim merdivenleri bitirip kendimi dışarı attım. Dünkü cehennem havasının aksine bugün deli gibi yağmur yağıyordu.
İnsanlar ordan oraya koşturup yağmurdan kaçarken ben onların aksine yavaş yavaş yürüyordum. Şemsiyemi açıp kaldırımda çizgilere dikkat ederek yürüyordum.
Çok sıkılıyordum. İçimde çok değişik bir his vardı. Sanki boğazıma bir yumru oturmuştu, ne kadar yutkunursam yutkunayım geçmek bilmiyordu.
Tam iki hafta...
İki haftadır Kuzey'i görmüyor, sesini duymuyordum.
Kuzey gittikten sonra Gülay ablalar taşınmışlardı. İzin günlerimde Gülay ablaya yardım etmek için evlerine gitmiş, eşyalarını kolilemiştim. İçimden gelen bir his ile Kuzey'in t-shirtünü almıştım. Dolabımda kokuların karışmayacağı bir yere koymuştum.
Balçova'da ki evlerini de yerleştirmeye yardım etmiştim. Hatta yalnızca ben değil, tüm kızlar gelmişti. Bir haftadır yeni evindelerdi. Güney abi işine devam ediyordu. Arada bir onu görüyordum ve o zamanlar mutlu oluyordum.
Kuzey ve Güney abi ikiz gibilerdi. Güney abi'ye bakmak bana Kuzey'i hatırlatıyordu. Çok özlemiştim Kuzey'i. Gitmeden önce arkasında ondan hoşlanan bir kız olduğunu söylemiştim ama o hislerim gittikçe derinleşmişti.
Hoşlantı bambaşka bir boyuta geçmişti. İki hafta zulüm gibi gelmişti. Alıştığınız kişinin sesini duymamak, tenini hissetmemek çok kötüydü.
Dün akşam annem, Gülay abla ile konuşmuştu. Gülay abla, Kuzey'den hala bir haber olmadığını söylemişti. Arada böyle görevlere gittiğini ama iki haftayı aşmadığını söylemişti.
Neden gelmiyordu o zaman? Her şey vatan içindi ama yeterli değil miydi?
Kafamdaki düşünceleri savıp metroda boş bulduğum yere oturdum. Kulağımda 'Kahraman Deniz - Son Durağın' çalıyordu.
Yağmur damlaları cama vurmaya devam ederken şovu kısa sürmüştü tünele girdiğimiz için. Duraklar git gide azalırken evimin olduğu durağa yaklaşınca ayağı kalkıp birazdan açılacak olan kapının önünde durdum.
Az önce çalan şarkıyı tekrar başa sardım. Bu aralar taktığım şarkı buydu. Sözleri çok güzeldi. Ne zaman dinlersem ağlıyordum. Şuan metroda olduğumdan bunu gerçekleştiremeyeceğim için bir an önce eve gitmek istiyordum.
