"Hayat; siz planlar yaparken başınıza gelenlerdir" diye boşuna dememiş John Lennon.
♦
"Senlik bir şey yok" geldiğimizden beri ilk defa konuşarak denizdeki bakışlarının bana dönmesini sağladım. Başını eğip güldü. "Benlik bir şey yok? Nelik bir şey va...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İyi okumalar✨
"Görüşürüz fıstık, dikkat et kendine" geri geri yürüyüp "sen de dikkat et" diyen Gökçe'ye öpücük attım. Öpücüğüme karşılık verip evine girdi.
Bugün maaşımız yattığı için taksiyle evimize dönmüştük. Gökçe eve girince taksici abi arabayı çalıştırdı. Bu hayatta asla bitmeyen şeylere taksicilerin konuşması da dahildi, ya da ben şimdi dahil etmiştim.
Amca konuşurken onu "evet, anladım, haklısınız" gibi onaylarken evimin önünde durunca parayı ödeyip indim. Binaya girecekken Kuzey'lerin evinin balkonundan ismimi duymamla başımı kaldırdım.
Annem her zaman yaptığı gibi kendini sarkıtmış "Asel!" diye bağırıyordu tek fark ise bizim balkonun aksine Gülay ablanın balkonuydu.
"Efendim anne? Kaç kere diyeceğim sana içeri gir düşeceksin" kendini geri çekerken "kızım anahtarını götürmemişsin bugün. Buradayız bugün gel yukarı"
Bir üzerime bir anneme baktım. Üzerimde kahverengi pileli etek ve saten beyaz gömlek vardı. Sorun gömlekte değil etekteydi. Dizimin üstünde olması Gülay abla ve Utku abiden çekinmemi sağlar rahat ettirmezdi.
"Anne anahtarı at üzerimi değiştirip geleyim" "bir şey olmaz. Maşallahın var gel yukarı hadi açıyorum kapıyı" deyip içeri girdi. Anneniz oğlak burcu olunca işiniz hayli zor oluyordu. Dediğim dedik inatçı.. Allah yardımcım olsun ne diyeyim... Bahçeden girip az önce açılan kapıdan üçüncü kata çıktım. Melis kapı eşiğinde durmuş mutlulukla yüzüme bakıyordu.
Topuklu ayakkabılarımı çıkarırken "Merhaba, nasılsın?" Geçmem için geri çekilmişti. Ben koridora geçerken "ayy merhaba merhaba, kötüydüm sen geldin mutlu oldum" dediğine kısık sesle güldüm. Gülay abla ve annem genelde mahalle dedikodusu yaptığı için Melis'in canı sıkılıyordu.
Birbirimize sarılıp sesin geldiği yöne ilerledik. Babam ve Utku abi tekli koltuklara oturmuş çay içip konuşurken Gülay abla ve annem üçlü koltuktan ellerinde çiğdem çitleyerek konuşuyorlardı.
Bugün işim erken bittiği için erken çıkmıştım. Şuan saat 16:30 olduğu için beş çayı içiyorlardı. Televizyonun yüksek sesi, onların yüksek konuşması ile birleşince gürültü oluyordu.
Gülay abla beni gördüğü gibi ayağı kalkıp yanıma geldi, kolları bedenime sarılıp sarılırken karşılık verdim. Gülay ablayla tanıştığımızdan beri çok samimi olmuştuk. Melis'te Ankara'ya dönmek yerine burada kalınca aynı samimiyet ona da yansımıştı.
