Bir gece kulübünde barmaidlik yapan Rüya ve aynı kulüpteki grubun gitaristliğini yapan çocukluk arkadaşı Uraz'ın geçmişe dayalı hikayesi.
*
"Sana uzak olmak da yakın olmak da zor," diye fısıldadı kulağıma doğru. Boynuma çarpan ılık nefesi göz kapakl...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Lildeath - Moment
Oy ve yorum sayılarını biraz arttırabilir miyiz 🥹
İyi okumalar <3
❆
Uykulu bir şekilde gözlerimi ovuşturarak merdivenleri iniyordum. Ayağımın takılması ve yeri boylama ihtimalini düşünemeyecek kadar beynim uyuşuktu.
Yine sabahın köründe işten geldiğim ve birkaç saatlik uykuyla kahvaltı masasına indiğim günlerden birindeydim. Çoğu zaman bu birkaç saatlik uyku dinç olmama yetiyordu ama gece çok yorulduğum günlerde asla yetmiyordu. Karnım aç olduğu için de uyandıktan sonra tekrar uyuyamamıştım. Elimi yüzümü yıkayıp birazcık da olsa ayıldıktan sonra kahvaltıya inmek için odamdan çıkmıştım.
Merdivenleri bitirip yemek odasına ilerlerken bakışlarım mutfağa kaydı. Aylin Teyze içeride bir şeylerle uğraşıyordu. Masaya gitmeden önce mutfağa geçtim ve pek neşeli olmayan sesimle "Günaydın, Aylin Teyze." dedim.
Aylin Teyze çok uzun zamandır bizimle beraber çalışıyordu. Son birkaç haftadır kocasının rahatsızlığı sebebiyle izinli olduğu için onu görememiştim ve şimdi yüzünü görünce onu ne kadar özlediğimi fark etmiştim. Büyüme sürecimde annem yanımda olamadığından çoğu sorunumda evdeki tek kadın olan Aylin Teyze'ye koşardım. Beni kızı gibi seviyordu.
"Görüyorum ki sahalara geri dönmüşsün." Mutfaktaki masanın üzerine dizilmiş olan çeşit çeşit kahvalıklarla dolu tabaklarda gözlerimi gezdirirken karnım açlığımı belli edercesine kasılmıştı.
"Günaydın, güzel kızım." dedi sevecen bir şekilde. "Yaptık işte birkaç çeşit bir şeyler."
"Birkaç mı?" diye konuştum hayretle. "Emeğine yazık ediyorsun şu an."
Mutfak çekmecelerinin en üsttekini açıp içinden bir çatal çıkardıktan sonra masaya doğru yaklaştım. Kahvaltıya daha on dakika vardı ve biraz daha bekleyecek sabrım yoktu. Babam dün gece geç saatte şehir dışından dönmüştü bu da yemek saatlerindeki rutinimize geri döndüğümüz anlamına geliyordu. Babam yokken abimle ben kafamıza göre takılıyorduk çoğu zaman.
İlk gözüme kestirdiğim tabağa doğru uzandım. Çikolatalı krep yapmış ve küçük küçük dilimlemişti Aylin Teyze. Çatalımı krep dilimlerinden birine saplayıp afiyetle yerken masanın yanındaki sandalyelerden birine çöktüm.
"Hayırsız abin bugün evde," diyen Aylin Teyze'ye verdim dikkatimi. "Çok şaşırdım." diye eklemişti abartılı bir hayretle.
Gülerek yeni bir dilime uzandım. "Üç gündür falan çıkmıyor evden. Yine eski rutinine döner ama merak etme."
Bu evde çoğu zaman yalnız olurdum. Özellikle Uraz kendine ait bir evde yaşamaya başladığı zamandan bu yana iyice yalnızlaşmıştım. Abim serserilik peşinde olur ve geceleri eve gelmez ya da çok geç gelirdi. Babamı zaten yemekten yemeğe görürdüm, evde olsa bile çalışma odasından çıkmazdı. Son üç dört yıldır bu evdeki en yakın arkadaşım Aylin Teyze'ydi.
