Bir gece kulübünde barmaidlik yapan Rüya ve aynı kulüpteki grubun gitaristliğini yapan çocukluk arkadaşı Uraz'ın geçmişe dayalı hikayesi.
*
"Sana uzak olmak da yakın olmak da zor," diye fısıldadı kulağıma doğru. Boynuma çarpan ılık nefesi göz kapakl...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Charlie Puth - Dangerously
Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın ❤️
Bölümün bildirimi bir türlü size gelmiyor, umarım bu kez gelir :(
🌊
Bütün günüm Aylin Teyze'nin yardımıyla beraber yemek hazırlamakla geçmişti. Yemek konusunda kötü bir el becerim yoktu ama çok iyi olduğum da söylenemezdi, bu yüzden akşam için hazırlanan tüm yemeklerde Aylin Teyze'nin yardımına başvurmuştum. Kendisi bu evde ilk defa mutfağa girdiğimi gördüğü için şaşkındı. Genelde, internette çok beğendiğim tarifleri görüp demek haricinde, yemek yapmaktan değil de olan yemeği yemekten yana bir insandım. Uğraşmayı pek sevmezdim ama bugün bir farklılık olsun istemiştim.
Bütün yemekler hazır olduğunda Aylin Teyze, kalması için ettiğim tüm ısrarlara rağmen gitmişti. Gençlerin içinde kendini yaşlı ve rahatsız hissedeceğini söylemişti.
O gittikten sonra ben de salata yapmak için malzemeleri çıkarmış ve şimdi beyaz doğrama tahtasının üstündeki domatesleri küp küp doğramaya çalışıyordum. Çalışıyordum çünkü on dakikadır tepemde dikilmekte olan ve beni rahatsız etmek, işimi engellemek için ant içmiş olan sevgili abim bana izin vermiyordu.
Aksine gayet küçük doğradığım domateslere bakarken sabrımın sonlarındaydım. "Kaçsın. Kaçsın ki kurtulayım artık senden."
Cık cıkladı kınayıcı bir tavırla. "Çok ayıp. İnsan abisi hakkında böyle konuşur mu? Arkamdan zırlayacağını bilmesem üzülürdüm."
"Ne ağlayacağım be senin için?" Doğradığım domatesleri diğerlerinin yanına boşalttım konuşurken. "Yirmi üçün yılın sonunda artık rahata ererim. Doğduğumdan beri seninle uğraşıyorum." Oysa ki bir hafta ortalıktan kaybolup morga giderek teşhis etmek zorunda kaldığımda benim için hayatın son bulduğunu bile düşünmüştüm. Hissetmiştim.
Ne olursa olsun abim benim canımın diğer parçasıydı. Onsuz bir hayat düşünemiyordum bile.
"Bir hafta yoktum, döndüğümde feryat figan ağlıyordun yeme şimdi beni."
Gözlerimi devirdim. "Senin aptallığın yüzünden hiç tanımadığım birisini morga girip teşhis etmek zorunda kaldım çünkü. Üstelik yüzü tanınmayacak hâldeydi, bir an olsun gerçekten sen olduğuna inanmıştım." Düşündükçe, aklıma o anlar geldikçe abime karşı iyice sinirle dolmaya başladım. Elimin tersiyle omzuna geçirdim bir tane. "Geri zekâlı."
"Geçmiş gitmiş zamanın dayağını niye şimdi yiyorum ben?"
"Duygusal olarak kötü bir zamanıma geldiği ve sana yeterli tepkiyi göstermediğim için. Birinin seni eşek sudan gelene kadar dövüp adam etmesi gerekiyordu." Keşke Uraz, abini döveyim dediğinde abim için üzülüp ona engel olmasaydım.
