Bir gece kulübünde barmaidlik yapan Rüya ve aynı kulüpteki grubun gitaristliğini yapan çocukluk arkadaşı Uraz'ın geçmişe dayalı hikayesi.
*
"Sana uzak olmak da yakın olmak da zor," diye fısıldadı kulağıma doğru. Boynuma çarpan ılık nefesi göz kapakl...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Önceki bölüme gelen yorum sayısına bayıldım ama oy sayısı bir tık düşük gibi. Birazcık oyları arttırabilir miyiz <3
Soner Avcu - Kayıp Şehir
İki gün sonra.
"Kahvaltını güzelce yaptın mı?"
Çatalımı sapladığım beyaz peyniri dudaklarıma doğru götürürken Sena'nın sorduğu soruyla beraber hareketlerim duraksadı. Kahvaltı yapıyor olduğum belliydi ama güzelce yapıp yapmadığım tartışılırdı zira kahvaltı birkaç dilim peynir ve bir simitten ibaretti. Yanında da vişne suyu vardı. Ben doyardım bu kadarcık kahvaltıyla ama kime sorsam az gelirdi ona.
"Yapıyorum." dedim peyniri ağzıma atmadan hemen önce.
"Güzel bir kahvaltıdan kastım iki dilim peynir, birkaç tane zeytin değil Rüya."
Büyük bir düzeltme yapmalıydım, kahvaltımda zeytin yoktu. Zeytinden nefret ederdim. Ne siyahını ne de yeşilini, hiçbir şekilde sevmezdim.
"Kahvaltımda zeytin yok."
"Güzel bir kahvaltıdan kastım iki dilim peynir değil Rüya." diye bir düzeltme yaptığında bakışlarım peynir tabağına kaymıştı.
"Üç dilim," diyerek bir düzeltme de ben yaptım. "Hatta şu an çiğnediğim dilimi de sayarsak dört."
"Açlıktan öleceksin, öleceksin." diye çıkıştı telefonun diğer ucundan. "Nasıl tıpçısın sen? Sağlığına dikkat etmeyen doktor mu olur?"
"Ne alakası var bununla onun? Kahvaltı yapmayı çok sevmiyorum sadece." Sabah uyanıp ayılma sürecinden geçip bir şeyler yiyecek kadar yüksek enerjiyi yakalayana kadar aradan saatler geçiyordu. Artık onun da adı kahvaltı değil, öğle yemeği oluyordu. Tabii babamın olduğu günler mecburen sabah dokuzda o kahvaltı masasına olmalı ve bir şeyler yemeliydim. Bugün şirkette işleri olduğundan erkenden uyanmış, evden çıkmıştı. İşime gelmediği söylenemezdi.
Abim de uyuyor olduğu için mutfakta oturmuş kendi başıma dolaptan çıkardığım peyniri ve bulduğum simiti yiyordum. Aylin Teyze bugün izinliydi yoksa şu hâlimi görse beni epey azarlar, bana güzel bir kahvaltı hazırlardı.
"Kahvaltı günün en önemli öğünüdür."
"Benim için değil." Çataldaki dilim peyniri ağzıma atıp çiğnerken vişne suyundan koca bir yudum aldım.
"Neyse, neyse." dedi Sena sabırsızlıkla. "Seninle bunun tartışmasını daha sonra yaparız. Şimdi odaklanmamız gereken daha önemli bir durum var. Bugün şarkı yarışması var!" Konuştukça sonlara doğru yükselmeye devam ediyordu. Benden daha heyecanlıydı resmen.
