FreeFall (Unicode +Zawgyi) (Completed)

အခန္း ၃၄။ ေမ့ေလ်ာ့ျခင္း (Zawgyi)

Kinn's POV

"အာ့!
အရမ္းနာတာပဲ ဆရာရယ္!"

ဒရာမာေတြ စြတ္ခင္းေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ အစ္ကို ေ႐ွ႕မွာ ထိုင္ေနတာက သတ္လတ္ပိုင္းအ႐ြယ္ လူတစ္ေယာက္...

ကြၽန္ေတာ္ မ်က္လုံးေတြ ေမွးစင္းထားလ်က္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ အေျခအေနကို အကဲခတ္ေနမိတယ္။ ဒီလူ႕နာမည္က Dr.Tongဆိုလား? Dr.Top ဆိုလား? အဲ့လို ေခၚတာေတာ့ ၾကားမိတာပဲ...

ေဆး႐ုံမသြားခ်င္ဘူး အိမ္မွာပဲ‌ကုမယ္ဆိုၿပီးေခါင္းမာတဲ့ အစ္ကိုေတာ္က ေခၚခိုင္းေတာ့လဲ ဒီဆရာဝန္မွ ဒီဆရာဝန္ပဲတဲ့!

Porsche ရဲ႕ တင္ပါးကို ေရခဲအိတ္ကပ္ေပးေနရင္းအစ္ကိုေတာ္ရဲ႕ လႈပ္႐ွားမႈေတြကို တစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္ အကဲခတ္ဖို႔လည္း မေမ့... ပါးစပ္ကသာ နာတယ္လို႔ေအာ္ဟစ္ေနေပမယ့္ မ်က္ႏွာကေတာ့ နာေနတဲ့ပုံလုံးဝမေပါက္ဘူး။ တကယ္ႀကီး စိတ္႐ႈပ္စရာ..သူ ဘာျဖစ္ခ်င္ေနတာလဲ?

"အကုန္လုံး အဆင္ေျပပါတယ္
သိပ္ ႀကီးႀကီးမားမား မထိခိုက္သြားပါဘူး Khun...
အေပၚယံ အေရျပား ပြန္းပဲ့ ဒဏ္ရာ နည္းနည္းေလာက္ပဲဆိုေတာ့ ဆရာ အကိုက္ခဲေပ်ာက္ေဆးနဲ႔ လိမ္းေဆးတစ္ခ်ိဳ႕ေပးခဲ့မယ္..သက္သာသြားမွာပါ"

ၾကည့္ေကာင္းတဲ့ ႐ုပ္ရည္နဲ႔ ထိုဆရာဝန္က ေလသံေအးေအးျဖင့္ေျပာလာတယ္။ ဂ႐ုတစိုက္နဲ႔ ေပ်ာ့ေျပာင္းတဲ့ ေလသံမ်ိဳးျဖစ္ေပမယ့္ မ်က္ႏွာအမူအရာကေတာ့ ခံစားခ်က္မ႐ွိသလို ..မ်က္ႏွာေသ‌ျဖင့္...

"ဟုတ္လား ဆရာ၊ ဓာတ္မွန္႐ိုက္စရာမလိုဘူးလား
ေသြးစစ္တာမ်ိဳးပဲ ျဖစ္‌ျဖစ္ေလ..ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ေနလို႔မေကာင္းေသးဘူးလို႔ထင္ေနတာပဲ ဆရာရယ္"

ThanKhun တစ္ေယာက္ဆိုဖာေပၚမွ ထထိုင္လိုက္ၿပီး မ်က္ႏွာကိုလည္း ဆရာဝန္အနားသို႔ နီးနီးကပ္ကပ္တိုးကပ္‌သြားတယ္။

"စစ္ဆရာ မလိုပါဘူး! Khun...
အကုန္အဆင္ေျပပါတယ္"

ဆရာဝန္က ‌တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ျပန္ေျဖလိုက္ၿပီး stethoscope(ဆရာဝန္နားက်ပ္)ကို အိတ္ထဲ ျပန္ထည့္ၿပီး တစ္ျခား ပစၥည္းမ်ားကို သိမ္းဆည္းေနတယ္။

"ဒါေပမယ့္ ေခါင္းထဲမွာလည္း မူးေနာက္ေနာက္နဲ႔ အန္ခ်င္ေနသလိုပဲေနာ္ ေအာ့!"