MAHPUS

Bölüm 33

Bir yumak gibi sardım yüreğimi.
Belki de kaybolmayı öğrendim.
Bir kilit gibi geçtim acılarımdan.
Demek ki aşk dediğin böyle olmalı.
Kaybolduğum kuytuda yalnızlıklarım.
Yaşamak dünyanın bin karası gibi.
Hasret bir ok gibi yüreğimde saplı.
Aşk elbette erişilmez bir makam olmalı.
Hasret sevdaların en karası.
Ne kavuşmayı öğrendim ne unutmayı.
Yaşarım  en kara  sevdaları.
Ruhuma hapis İstanbul'un son akşamları.

Turan, Baranın kolundan tutup anı bir şekilde havaya kaldırdı. Baran hissediyordu artık Sıla yoktu bunu yüreğinin derinliğindeki mercanlar anlatıyordu ona. Baran,Turanın gözlerinin içine çaresizce baktı. Turan iki kolundan tutup bütün bedenini sarstı
-Kendine gel Baran!Bana bak!
Baran tek kelime etmedi.
Turan dolan gözleri ile baktı Barana beş dakika içinde onun yok oluşunu görmüştü .
-Baran, onu kurtarmak zorundayız kendine gel.
Baranı arkasından çekiştirmeye başladı.
-Amca sen Armağan hanımların yanında kal ben ve Baran halledicez.
Baranın amcası turanı onaylar şekilde kafasını salladı.
Turan, Baranı arkasından çekip hastaneden çıktılar. Turan arabanın anahtarını Baranın cebinden alıp kapıyı açtı. Baran yolcu koltuğuna binince kendiside şoför koltuğuna bindi.
-Nereye gidiyoruz?
-Bilmiyorum. Dedi Baran.
-Abi kendine gel karını kurtarmak zorundasın her dakika aleyhimize işliyor.
Baran gözlerini kapatıp derin bir nefes aldı.
-Konağa önce ne olduğunu anlayalım.

Baranın araba sesini duyan korumalar. Konaktan çıkıp koşarak arabanın önüne gittiler. Baran arabadan indiği gibi korumalara saldırdı. O kadar çok öfkeliydi ki her vurduğu yumruk adamların yüzünde derin yaralar açıyordu.
-Neredeydiniz lan siz benim karım buradan alınıp götürülüyor siz neredeydiniz?
Baran bir tanesinin yakasından tuttu.
-Hanginiz yaptınız söyleyin Hanginiz yaptınız kim size bu emiri verdi. Benim karım nerde?
-Efendim dinleyin lütfen biz bilerek bir şey yapmadık. Ne olduğunu....
Baran tekrar adamın yüzüne yumruğu indirdi.
Hızla evin içine girdi. Salonda uzanan Zeynepe doğru giderken kırılan vazolari etrafa saçılan eşyaları gördükçe olan büyük olayın resmini görüyordu..
-Zeynep Abla?
Kadın başını tutmuş yattığı koltukta inler bir şekilde Barana baktı.
-Efendim.
-Sıla nerde?
Kadının göz yaşları süzüldü yanaklarından.
Turan, Kadının yanında oturup elini tuttu.
-Korkma Baran sadece karısını merak ediyor . Anlat bize ne oldu.
Kadın başlarına gelenleri anlattıktan sonra Baran hep aynı hikayeyi duymaktan sıkılmıştı. Koşarak çalışma odasına çıktı. Turanda arkasından gitti.

Baran diz üstü bilgisayarı açıp içinden konağın kamera görüntülerini açtı. Adamın konağa geliş sattini açıp izlemeye başladılar.
Baştan sona kadar izleyen ikili sılanın darp edildiği sahnede donup öyleyce birbirlerine baktılar. Turan hemen durdurma tuşuna basıp görüntüyü durdurdu. Baran olduğu yerde çöktü.
-Baran...
Baran kafasını ellerinin arasına aldı.
-Öldürmüş onu...
Turan da aynı şekilde düşündüğü için odanın içinde volta atmaya başladı.
-Kim yapar bunu? Dedi Baran.
Turan kim olduğunu çok iyi biliyordu
Lakin diyecek tek kelimesi yok.
-Bilmiyorum.
Baran birden ayağa fırladı.
-Turan, kesin öldürdü Sılayı... kesin öldürdü.
Boğazı düğüm düğüm oldu sesi gittikçe buğulanıp gözleri dolmaya başladı.
-Turan karımı, Sılayı öldürdüler. Bu adam onu sağ bırakmamıştır. Ben ne yapacam şimdi Turan bir şey de ne olursun bırak şey de...
Turan karşısında aci içinde çırpınan kardeşine sıkıca sarıldı.
-Sakin ol bulucaz onu söz veriyorum. Bulucaz Sılayı böyle yapma nolursun kardeşim.
Baranın telefonu çalmaya başladı.
Baran telefonu cebinden çıkarıp baktı gizli numara yazıyordu. Baran, Turana baktı.
-Aç hadi!
Baran telefonu açınca karşısında taraftan değiştirilmiş bir erkek sesi geldi.
-Alo.
-Kimsin!
-Sakin ol.
-Sen kimsin!
-Baran...
Adam konuşmaya devam edemedi.
Baranın bu tanıdık sesten ismini duyduğun da gozleri kocaman açılıp vücudu kaskatı kesildi.