Loving Sandro Gunner Esquivel

Chapter 54

Nanatili ako sa kwarto hanggang oras ng kainan. Muli siyang bumalik kanina sa kwarto para sabihing siya na ang bahalang maghanda ng hapunan namin. Hindi na ako tumanggi dahil hindi ko pa kayang humarap pagkatapos ng nangyari sa pagitan namin.

And he claimed that he already told the kids that I was tired and sleeping kaya bawal akong madisturbo. My eyes are still puffy at mahahalata lang nga bata na galing ako sa pag iyak. So I guessed, it is fine.

Nakatulugan ko ang pag-iisip. Nagising na lamang ako sa katok at pagtawag sa pangalan ko. I looked at my phone at malapit ng mag alas syete.

"Sevie…" Natunugan ko ang boses ni Sandro.

Immediately, my heart thumped hard and fast. Tumayo ako at paunti unting binuksan ang pintuan ko. He is calculating my expression and moves as he looks at me carefully.

Pumasok siya lampas ng pintuan ko. Pipigilan ko dapat siya pero hindi ko mahanap ang sarili kong boses.

I gasped loudly as he pulled me sideways to him. Pumaikot ang bisig niya sa baywang ko at humalik siya sa gilid ng aking noo. I looked at him unbelievably after.

"Are you fine now, hmmm?" He whispered in my ear.

Nanatili ang tingin ko sa bisig niyang nakapulot sa akin at unti-unting tumango.

Nakahinga siya ng maluwag at binitawan na ako. He then held my hand at hinila na ako papunta sa dining. The kids were already there waiting for us, pinaghila niya ako ng upuan at umupo na ako. The kids are not suspicious at all.

"Are you still tired, Nanay?" Yesh asked with concern.

Kaagad akong ngumiti sa kanya at hinawakan ang kamay niya na nasa ibabaw ng lamesa. "Not anymore, baby."

Maging si Thiago ay tinanong ulit ako, until we started eating. He cooked stir fried chicken at meron ring steamed veggies. Naging maayos naman ang dinner namin pero madalas akong balingan ng tingin ni Sandro. Overall, it was a comfortable dinner.

Siya na ang naghugas ng mga kinainan namin habang nasa kwarto naman kami ng mga bata. They are still solving their lego at nakatingin lang ako sa kanila habang naglalaro sa higaan nila. Nakapantulog na kaming lahat.

Mag gagatas ako mamaya para mas madaling makatulog, I took a nap earlier so I might have trouble sleeping now. Sandro joined the kids after washing dishes, dito siya matutulog ngayong gabi.

"Good night, Nanay. I love you." The kids greeted me their I love yous bago sila matulog. Inaayos ko na ang kumot nila at kaagad na silang nakatulog, while Sandro is answering his phone call outside.

I closed the twins room, magtitimpla ako ng gatas muna bago pumasok sa kwarto.  I was mixing my milk when I felt a presence at my back. Medyo nagulat pa ako ng tuluyan akong humarap dahil kay Sandro. He is looking at me carefully.

"Bakit?" Kinakabahan kong tanong.

"My parents called…" Dahan-dahan niyang imporma sa akin.

Kaagad na pumasok sa isipan ko ang kagustuhan nilang makilala ang kambal. "Right. Gusto nilang makilala ang kambal."

He nodded at me. "Is it fine?"

"We can schedule their visit. Maybe within this week…sa Sabado?" Tuesday ngayon at may tatlong araw pa bago.

I saw how relieved he was. "Then I'll talk to them." He then smiled gently at me.

Tumango lamang ako sa kanya. Nanatili siyang nakatitig sa akin.

"I'll go to sleep now…" Paalam niya sa akin.

I nodded at him. "Good night."

"Good night too…" He licked his lips afterwards. He looked at me like he still doesn't want to go to sleep yet.