Loving Sandro Gunner Esquivel

Chapter 36

My first week without Gracie was rough. Sa loob ng isang linggo wala si Gracie, dalawang beses siyang tumawag sa akin. Kinamusta lang namin ang isa't-isa. She also send pictures with her family, but she is currently still in the hospital right now for his father, kaya hindi na rin ako naghahabol ng oras sa kanya.

Everything is well for her, but not for me. I am thinking of going back to work now, but I also do not want to see my co-workers yet.  Nawala na rin ang plano ko ng pagbisita kina Tiya sa presinto and I just stayed at the apartment the whole time.

Tumingala ako sa apartment habang nakahiga sa sofa. I was waiting for Sandro. It was his mother's birthday today. Sinabihan ko siyang huwag ng pumunta dito pero nagpumilit pa rin siya. It is getting harder to win an argument with him, bukod pa sa ang hirap hirap na niyang suyuin kapag nagtatampo na siya.

Narinig ko ang katok sa pintuan ko, it is probably him. I excitedly went and opened the door. But it was not him. Nawala ang ngiti sa mukha ko.

She evilly smirked at me. "Kailangan ko ulit ng pera."

Huminga ako ng malalim. May ipon ako pero hindi pwedeng ganito na lang palagi. Hindi ako bangko na pwede na lang puntahan kapag nangangailangan ka ng pera.

Magsasalita na dapat ako ng mag vibrate ang cellphone na hawak ko. Sandro texted. And he is on the way.

Nakakaramdam ako ng kaba, I clenched my jaw. Kaagad akong pumunta ng kwarto. I did not have a choice but to get another one thousand bill. Pumikit ako ng mariin bago lumabas ng kwarto. Agad akong bumalik at inabot sa kanya ang pera.

"Umalis ka na." But she only smirked at me.

Tinaasan niya ako ng kilay. "Bakit? Bawal akong makita dito?"

"Please, umalis ka nalang." My voice was pleading and a bit shaking. Alam kong malapit na si Sandro.

Mas lalo niya akong tingnan ng may pang uuyam. "Ah! Alam ko na! May hinihintay ka, at akala mo siya yun kasi naman, ang lawak lawak ng ngiti mo kaninang buksan mo ang pinto. Tama?" Ngumiti siya sa akin.

Mas lalo akong kinabahan sa sinabi niya.

"Kayo pa rin ng lalake na nadatnan ko noon?" She continued provoking me.

Hindi ko siya sa sinagot.

"Hmmm, kayo pa rin talaga. Ipakilala mo naman ako ngayon."

Umiling ako sa kanya. "Umalis ka na lang please." I pleaded once more.

Nawala na ang ngisi sa labi niya. She stepped backward and left my front door. Sakto pagkakita ko naman kay Sandro na nagpark malapit sa gate namin.

Lumabas ako ng apartment at kumapit sa railing. He got out of his car and saw me. He immediately smiled at me. Hindi ako makangiti ng pabalik dahil sa kaba na nararamdaman ko. Magkakasalubong sila sa hagdanan sigurado.

I watched them past with each other in front. Nakahinga ako ng maluwag pero biglang bumaling sa akin si Marie, she smirked at me like she knows my weakness. Tumalikod rin siya pagkatapos at tuluyang lumabas na ng gate namin.

I was still looking at her exit when someone kissed my cheeks on the side. Nagulat ako at kaagad na humakbang patalikod.

"Why? Is there any problem?" I looked at his curious eyes looking at me too.

Kaagad akong umiling sa kanya. "Wala." I chuckled to mask my uneasiness.

I just realised that anytime of the day, Marie can talk and contact Sandro and spill everything. And that will end everything between us. She is evil, and she can definitely do it, wala siyang pakialam kung ano ang mangyari sa akin. Just like before. Napalunok ako sa sariling naisip.