Loving Sandro Gunner Esquivel

Chapter 5

Lutang akong pumasok sa coffee shop. Alas nuebe ng gabi hanggang alas dose ng madaling araw ang duty ko dito ng miyerkules, biyernes, sabado, at linggo.

Mabait ang tita ni Andrea na nagpasok sa akin dito. Tumandang dalaga dahil masyadong naging career centered. She can just relax, and or travel, and not work anymore because she is already in her 60's pero mas gusto niya paring magkaroon ng pagkakaabalahan.

She have two branches here in metro at plano niya pang mag extend, pero hindi na pinayagan dahil masyado itong hands on sa negosyo. Andrea's family doesn't want her to work anymore because of her illness. Marahil dahil na rin sa pagiging workaholic at pagtanda nito.

"Good evening, Sevie!" Gerald, one of the waiters greeted me upon entering our locker room.

"Magandang gabi rin." If there is someone who is persistent in courting me, it is Gerald.

I actually already told him to stop whatever he's doing pero hindi ko mapigilan. He kept on creating his reasons hanggang sa nagsawa na rin akong marinig ng paulit-ulit ang mga rason niya.

He is handsome and smart but I just do not feel anything for him. Katulad ko, isa rin siyang scholar sa isang malaking unibersidad. Medyo nakakainis na rin dahil hindi na ako nagiging komportable sa mga galawan niya minsan.

I am trying to avoid him. Medyo late rin akong pumasok ng kaunti dahil ayokong siya madatnan dito. But it seems like, he is waiting for my arrival. His schedule is different from mine, ako ang papalit sa kanyang shift ngayon.

"Natanggap mo ba yung linuto kong dinner sayo noong linggo." Bumontot siya sa akin habang papunta ako sa locker ko.

"Oo, salamat pero sana hindi ka na nag-abala pa." I can't even look at him, the more persistent he is, the more disgusting he is to me.

He chuckled beside me. "Diba sabi ko naman, okay lang, gusto ko lang talagang lutuan ka."

I look at him dryly. "And I hope itigil mo na kasi ayokong umasa ka isang bagay na hindi ko naman maibibigay sayo." Binalik ko ang attention ko sa mga gamit ko sa locker.

I heard him sigh. "It's fine, kahit wala Sevie, basta hayaan mo na lang ako sa mga bagay na gusto ko sanang ibigay sayo." He said those words pleadingly.

Ilang beses na bang naulit ang mga usapang ito? I lost count already. And it's getting uncomfortable each time.

I thank God when he left the shop. Mas komportable na gumawa at gumalaw kapag wala siya.

The shop is usually filled with students at night. Mga nagrereview sa exam o may mga kikitaing kaibigan or for a simple coffee. May mga maliliit na kwarto for privacy at mini library kaya angkop na angkop sa mga estudyanteng ayaw sa maingay.

Aside from Gerald, wala na akong kaclose na katrabaho, bukod sa puro kami mga babae, tanging ang security guard lang ang lalake. Panay irap lamang ang nakukuha ko sa kanila, and I don't even know the source of their hatred. I have a hunch pero ayaw ko na lang din mag overthink. They are not as friendly as I thought.

And it's fine for me, it is more than enough for me that I have friends at school and of course, Gracie.

Thirty minutes to twelve ng may pumasok na bagong customer. Ako ang nakatoka ngayon sa counter. May inaayos pa akong error sa order ng huling customer ng magsalita ang bagong dating na customer.

"One large cup of white mocha latte please. Without whipped cream, Miss." Agad akong napahinto sa pag input ng code ng marinig ko ang boses nito.

I am very much familiar with that voice. I am wearing a white cap with a hole on top of it as a part of our uniform. He might not have recognized me yet or maybe...is he stalking me?...Pero imposible.