Loving Sandro Gunner Esquivel

Chapter 19

Pinagbuksan ako ng pintuan mg staff at agad naman akong pumasok.

Una kong nakita si Sandro na mas madilim pa sa gabi kung makatingin sa akin. Galit siya. Kinabahan ako bigla. Pakiramdam ko ang dami rami kong kasalanan ngayong araw lang na ito sa kanya. Simula kaninang umaga sa classroom, hanggang ngayong gabi dito sa restaurant.

Isang may kalakihang square table ang nasa gitna. Meron ng pagkaing nakahanda sa ibabaw nito. Glass door ang wall sa likod kaya kitang kita ko ang mga halaman sa likod. Nanginginig ang tuhod ko habang palapit ako sa kanya.

Tumayo siya ng malapit na ako at pinaghila ako ng upuan. Matalim ang kanyang mga mata at tingin habang ginagawa niya ito. Galit siya pero hindi niya matiis na hindi ako ipaghila ng upuan. I don't know if I should smile or not with that thought.

I should say sorry. Pero hindi ko ata mahanap boses ko. Ngayon ko lang siya nakita ganitong kagalit. I don't think I have the power to calm him down now.

Naglakas loob akong tingnan siya sa mga mata at doon ko mas napagtanto kung gaano niya kinikimkim ang galit niya kanina pa. Napaawang ang mga labi ko. Nakapamulsa ang kanang kamay niya habang ang isa ay nakapatong sa lamesa.

"So that boy can fucking hold you in public, can fucking introduce you to his family. But I can't?" 

Halos manginig ang buong katawan ko sa galit ng kanyang boses. His clenching his jaw hard and his piercing eyes means no mercy at all.

"I am sorry." I looked him in the eyes.

I did not know I was capable of producing sound despite my nervousness.

"I am really sorry, Sandro." Mas klaro kong bigkas sa kanya.

Kahit dinig ko ang takot sa sarili kong boses ay mas tinatagan ko ang pagkakabigkas ko. Pero hindi pa rin nagbabago ang tingin niya sa akin. Linislis niya ang sleeves ng black dress shirt niya hanggang siko. Tila nawawalan na ng pasensya sa usapan namin

"Come here." Utos niya sa akin.

Kahit kinakabahan at nanginginig ako ay agaran parin akong tumayo sa kanyang harapan.

Inatras niya ng kaunti ang kanyang upuan. Nabigla ako ng bigla niyang hilahin ang isang kamay ko at pinaupo sa kandungan niya. Nanlaki ang mga mata ko habang nakatingin sa kanya.

"Sandr--"

I was cut off by his kisses. He started his kisses aggressively! He is too aggressive and angry! Para akong pinaparusahan sa paraan ng paghalik niya. His invading my mouth possessively and repeatedly bit my lower lip too.

Itutulak ko sana siya dahil hindi ko siya makayanan ng bigla niyang kinulong ang mga kamay ko gamit ang isang kamay niya lang, habang ang isa ay nakahawak sa batok ko.

Ramdam ko ang kawalan ng hininga. I can't properly breathe with his kisses. Sinubukan kong iiwas ang mukha ko pero agad niya ring nahahawakan ng maayos ang batok ko kaya wala akong magawa.

I tried kissing him back. But he is moving to fast, hindi ko rin masabayan. Nang maramdaman niyang sinusubukan ko ng humalik pabalik ay unti-unting bumagal ang kanyang paraan ng paghalik.

Until my protest turn into little moans. Ang kaninang kamay niyang nakahawak sa mga kamay kong nagproprotesta ay nakaalalay na sa aking likuran.

My hands hold into his chest tightly. The sound of our kisses with my moans and his groans are the only thing I can hear in our room. His tongue moving so smoothly inside me made me lose my mind. And his hands running up and down to my back and waist made me tremble.

Bakit ba palagi nalang may nangyayari sa amin kapag napag-iisa kami sa isang kwarto?

We continued kissing and invading each other. Hanggang sa linipat niya ang kanyang mga halik sa aking panga pababa sa aking balikat na expose dahil sa sleeveless kong dress. I gave him access to my neck.