Loving Sandro Gunner Esquivel

Chapter 21

"Maiwan ko muna kayo." Paalam ni Gracie sa amin.

Tumango ako sa kanya at agad na lumipat ang tingin ko kay Sandro.

Tuluyang lumapit sa akin si Sandro habang paalis naman na si Gracie. His eyes are void of emotion and his lips pressed in a thin line. Pero ramdam ko ang pananantiya niya sa mga galaw ko. He's wearing his casual clothes and boots.

I looked down, fidgeting my fingers in my lap. I can't look at him in the eyes. I can feels my eyes watering again. Hanggang sa naramdaman kong lumundo ang kama ko sa gilid.

"How are you feeling hmmm?"

Hinawakan niya ang kamay kong nanginginig. Hinaplos niya ito ng marahan. He slowly trace my bruises there. His touch felt like feathers. Ramdam ko ang takot niyang masaktan ako sa simpleng hawak niya

Mas lalo siyang lumapit sa akin at kinabig ang ulo ko sa dibdib niya. Doon ako tuluyang umiyak. My shoulder was shaking and my sobs became louder.

I cried in his chest while he gently stroked my hair with his hand, while the other held my hand. Tila takot siyang hawakan ako sa ano mang parte ng katawan ko.

The feeling of comfort has never been felt this good. Pakiramdam ko walang makakapanakit sa akin sa paraan pagkakahawak niya. I cried more as realization hits me.

"I badly wanted to draw my own justice. But I know you won't love me for that." Marahan niyang bulong sa akin. May halong pait at galit ang marahan niyang boses. I can feel him controlling himself from bursting.

We stayed like that for a moment, until I can finally looked at him in the eyes. Inangat niya ang tingin ko. Marahan niyang hinaplos ang mga pasa ko sa mukha.

"I've never thought I could be that violent. That I am capable of killing someone the moment I saw you....in that situation." Nakita ko ang sakit sa kanyang mata. He let me watch his vulnerable side. And I am the reason behind it.

Hinalikan niya ang aking noo ng marahan.

"I thought I'm gonna lose you. " Pinunasan niya ang mga luha ko gamit ang kanyang hinlalaki.

"I'm madly in love with you.  And you are in love with me too."

Tumango ako sa kanya. At sa gitna ng sakit sa kanyang mga mata, he gently smiled with me. Like I shower him with grace with my confirmation.

"No one can hurt you anymore. I'll promise you that." His eyes glistened with unshed tears.

Tumango lang ulit ako sa kanya. We stayed like that until I could feel myself getting sleepy. He hugged me till I was asleep. The comfort that he gave me can erase my worst memories. He is my best memory and I hope he feels the same as me too.

NAGISING ako at umaga na. Pero hindi pa sumisikat ang araw. Tanaw ko sa bintana na  medyo madilim pa sa labas. Inayos ko ang sarili at umupo sa kama.

Ngayon ko lang napagmasdan ang kabuuan ng kwarto na kinaroroonan ko at napansing masyado itong malawak para sa isang pasyenteng tulad ko at kumpleto din sa gamit.

Sa kabila ay ang set ng sofa. May unan doon at kumot. Si Sandro ba nagbantay sa akin kagabi? O si Gracie? I remember nakatulog ako sa yakap ni Sandro. Meron rin akong cabinet na malapit at doon nakapatong ang vase na naglalaman ng pink tulips kahapon. Nasa harap ko naman ang kalakihang smart t.v.

Meron ding mini kitchen. Kumpleto sa gamit, mula lutuan, pinggan at iba pa. Mahal dito sigurado.

Sinubukan kong iunat ang aking kamay at katawan at doon ko naramdaman ang sakit sa katawan. I groaned when I felt muscle aches all over my body.