Yıldızlara Bakalım

23 (KORKULAR)

BÖLÜM 23:
'KORKULAR'

NF- Remember This

Bazen iyi haberleri çok kötü ruh hallerinde alabilirdiniz. Mesela abiniz sevdiği kadının katili iftirasıyla yargılanırken siz uzun zamandır istediğiniz ve ihtiyaç duyduğunuz işe sahip olabilirdiniz. Böyle zamanlarda ne hissetmeniz gerektiği de belirsiz olurdu çünkü birçok duygu size fazlasıyla yakınken aynı zamanda uzak olabiliyordu.

Dün öğleden sonra bir telefon gelmişti ve ben kanepenin üzerine yatmış, tavana gözlerimi dikmişken soğuk bir sesle yanıtlamıştım. Beni arayacaklarını düşündüğüm o şirket nihayetinde beni aramış ve görüşmeye çağırmıştı. O kadar kötü bir ruh halindeydim ki gitmemeyi bile düşünmüştüm ama para bir yana, benim meşgul olmam gereken şeyler vardı. Görüşmeye gittiğimde ilk defa böyle bir maske yerleştirmiştim suratıma çünkü dudaklarım kıvrılmamak için yemin etmişti. Fakat bunların arasında görüştüğüm Büşra Hanım, öz geçmişimi ve kendimi ifade edişimi çok beğendiği için işe alınmıştım. Artık şirketin pazarlama departmanında pazarlama temsilcisi olarak çalışacaktım ve bunun yanında birçok başka şeyle de ilgilenecektim. Diğer departmanlarla da iletişim halinde olacaktım. Ayrıca maaşım da beklediğimden iyiydi ve ekstra haklarım da vardı. Her şey hayal ettiğimden daha iyiyken ben kötüydüm.

Görüşme dönüşü sıkışık ve havasız otobüsün arka koltuğunda otururken göz kapaklarım düşüktü çünkü uykusuzdum. Gökmen'e görüşmeye gideceğimi bile haber vermemiştim çünkü iş çıkışı bana uğradığında toplasan iki dakika sohbet edebilmiştik. Bunun sebebi elbette benim isteksiz tavrımdı. Gökmen zerre kötü tepki vermese de sevgilime karşı kendimi toparlamam gerektiğinin farkındaydım fakat bunun için biraz daha zamana ihtiyacım vardı.

Batma hissini geçiremediğim gözlerimi ovaladıktan sonra hemen önümde, ayakta dikilen kadınla göz göze geldik. Gözlerinde gördüğüm paniğe anlam veremezken tutunduğu otobüs tutacağını sıkıca sardığına şahit oldum. Kaşlarım çatılırken hemen arkasında, ona çok yakın bir şekilde duran adama baktım. Üstünde dapdar bir kot pantolon ve eski bir deri ceket vardı. Simsiyah, kirli sakalının çevrelediği yüzünde garip, baygın bir ifade vardı. O an, çok kötü bir şey fark ettim ve baygın bakışlarım bu sefer kocaman açıldı. Adam, alelen kadını taciz ediyordu. Vücudunun alt kısmını sanki otobüs sallanıyormuş gibi yaparak önündeki kadına her değdirişinde kadının yüzünün kasıldığını görünce zaten gerginliğin kol gezdiği vücudum kasıldı. Emin olmak için beklediğim birkaç saniyede kadın bana tekrar yardım ister gibi baktıktan sonra adamdan kurtulmak isteyerek dirseğini geriye doğru iterek hamle yaptı ama sanki çok sıkışıkmış gibi ondan ayrılmayan adam sabrımın son kırıntısının da tükenmesine sebebiyet verdi. Ayağımı öne atarak koltuktan kalktım ve kadını hafifçe ittirerek adamı başının arkasından tuttum, az önce kadının tutunduğu metal boruya ittirip alnını vurmasını sağladıktan sonra otobüste sesler yükselmeye başladı.

'Kadını taciz edip duruyor.' dedikten sonra yerime oturduğumda adam alnını tutarak kendine gelmeye çalıştı fakat kısa süre içinde otobüstekiler tarafından paket edilip aşağı indirildi. Kadın yanıma gelip hüzünlü gözlerle bana teşekkür ettiğinde iç çektim.

'Eğer sesini çıkarmazsan taciz asla son bulmaz. O yüzden korkmadan bağır.'

Gözleri dolar gibi olurken başını salladı. Otobüste artık kuru bir gürültü varken baygın bakışlarıma geri döndüm ve otobüsten inip sokağa girdim. Apartmanın önüne geldiğimde anahtarı sokup içeri girdim ve eve girdikten sonra kapıyı kilitledim. Sırtımı kapıya yaslayıp gözlerimi kapattığımda bedenimdeki uyuşukluğu nasıl geçireceğimi düşünüyordum. Mutsuz olduğum zamanlarda yaşadığım halsizlikten bıkmıştım. Aslından her şeyden bıkmıştım.