Yıldızlara Bakalım

28 (ANILAR)

BÖLÜM 28:
'ANILAR'

Pinhani - Beni Al

Sevgili Zuhal,

Size geç ulaştığımın farkındayım fakat hayatımda çok fazla değişim oldu, onlara ayak uydurmaya çalışıyordum. Size anlatacağım çok şey var, birçoğuna sevinip birçoğuna da üzüleceğinizi biliyorum. Başlamadan önce nasıl olduğunuzu sormak istiyorum. Suzan, Hayriye abla, Elif ve diğerleri nasıl? Zehra size kötülük ediyor mu yoksa artık herkes daha mı cesur? Umarım hepiniz iyisinizdir ve günleriniz rahat geçiyordur. Sizleri özledim.

En önce vermek istediğim haber sanırım sizi çok mutlu ettirecek bir şey. Gökmen ile beraberiz. Bir süre önce birbirimize açıldık, hislerimiz aynıydı. Şimdi çok güzel bir ilişki yaşıyorum. Rüya gibi aslında, bunca olumsuzluğun arasında çiçek açıyor gibi. O bana nefes oldu. Abim hâlâ çıkmadı, en son mahkemede çok ümitli olmama rağmen hâlâ içeride. Ve bu sefer o yokken başıma gelen her şeyi biliyor. O katilin bana neler yaptığını, başıma ne belalar açtığını öğrendi. Bu onun için çok zor oldu ve bir süre içine kapandı. O sıralar ben de çok kötüydüm ve ilişkim bile tehlikeye girmişti ama sonrasında abim toparladı ve konuştuk. Şimdi daha iyi hissediyorum. Ümidim tükenmiş gibiydi ama yine de hayal kurmaktan geri duramıyorum. Abimin özgürlüğüne kavuşmasını istiyorum, lütfen siz de onun için dua edin.

Bir şirkette pazarlama departmanında işe girdim. Bu benim için çok büyük bir gelişme oldu çünkü artık hem kendi paramı kazanabiliyor hem de gün içinde meşgul olabiliyorum. Zorlandığım zamanlar oluyor ama mutluyum. Bazı kötü şeyler yaşadık ama onları anlatıp sizi de üzmek istemiyorum. Sadece şu an iyi olduğumu bilin. Mücadelem devam ediyor, abimi aklamak ve Nilperi'yi rahata kavuşturmak için yanıp tutuşuyorum. Bu mücadeleden galip ayrılmam gerekiyor ve sizin de desteğinizi hissediyorum.

Sizlerle beraber dışarıda vakit geçirmek, özgürce sohbet etmek isterdim gerçekten. Sizler benim arkadaşımsınız ve artık bir bekleyeniniz daha var. Hepinizi ayrı ayrı bekliyorum, ne kadar süre olduğunun önemi yok. Bir gün hepiniz özgürlüğünüze kavuştuğunuzda benim evimde kutlama yapacağız.

Lütfen kendinize çok dikkat edin ve hastalanmayın. Kendinizi kötü hissettiğiniz her an bana yazabilir, anlatabilirsiniz. Bundan sonra sizinle daha çok iletişime geçeceğim, söz veriyorum. Şimdilik bu kadar, hepinizi öpüyorum. Görüşmek üzere.

Yazgı

Mektup kağıdını katlayıp zarfa yerleştirdikten sonra gerinerek ayağa kalktım. Dışarı çıkmak için hazırdım zaten, çıkmadan önce mektup işini halletmek istemiştim çünkü sürekli aklımda olmasına rağmen bir türlü icraate geçirememiştim. Zarfı çantama yerleştirdikten sonra evden çıkıp kapıyı kilitledim ve apartmandan çıktım. Abimle görüşmeye gidiyordum ve bu içimde tarifsiz bir heyecana neden oluyordu. Bir yandan onu deli gibi özleyip onunla kavuşmak için yanıp tutuşurken bir yandan da yüzleşmenin verdiği stres ve ağırlık yüzünden rahatsız oluyordum. Abimin tek bir kırgın bakışını bile görmek istemiyordum çünkü. O benim kalbimi hiç kırmamıştı, ben de onu kırmak istemiyordum.

Otobüse binmeden önce buraya yakın bir yerdeki postaneden mektubumu göndermiştim. Otobüse binip cam kenarına oturduğumda derin bir nefes çektim içime. Aslında buruktum çünkü iki gün önce yaşanan olayın izleri hâlâ zihnimde ve kalbimdeydi. Gökmen çabucak toparlanmış olsa da bana iyi gözükmek için ekstra çaba sarf ettiğini de biliyordum. Yine de insan yaşadığı korkuyu unutamazdı. Ben Gökmen'in canını yakacak hiçbir şeye tahammül edemezdim. İçimde ona dair bir ateş vardı ve o zarar görürse gözüm dönebilirdi. Sevdiklerime karşı fazla hassastım.